Το τι έχει προσφέρει ο Παύλος Γιαννακόπουλος συνολικά στον Παναθηναϊκό ως σύλλογο είναι γνωστό και δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος να αναφερθούμε σε αυτό από τη στιγμή που το γνωρίζουμε πολύ καλά όλοι οι Παναθηναϊκοί και όχι μόνο.
Ωστόσο το τι έχει προσφέρει ο μεγαλύτερος παράγοντας του «τριφυλλιού» αλλά και του ελληνικού αθλητισμού στον κάθε ένα από εμάς που αγαπάμε και ακολουθούμε την ομάδα, είναι κάτι το οποίο από άνθρωπο σε άνθρωπο αλλάζει με βάση την ψυχοσύνθεση, τον χαρακτήρα, αλλά και την ηλικία που ήταν στα χρόνια που ο «Θεός» Παύλος (μαζί με τον αδερφό του Θανάση) ήταν στο τιμόνι της ΚΑΕ.
Αυτές οι γραμμές γράφονται για να εκφράσουν την προσωπική μου άποψη, ωστόσο είναι γεγονός πως όλοι οι 30 και κάτι ετών οπαδοί του Παναθηναϊκού μεγαλώσαμε παράλληλα με το μεγάλωμα της ομάδας μπάσκετ και την καθιέρωσή της από μία ισχυρή και καλή ομάδα στην κορυφαία της Ευρώπης. Έτσι είναι, αν σκεφτεί κανείς πως το 1996 το «τριφύλλι» στέφθηκε για πρώτη φορά Πρωταθλητής Ευρώπης και μέχρι το 2011 είχε πάρει άλλα πέντε ευρωπαϊκά τα οποία συνδύασε με ένα διηπειρωτικό και πάμπολλους εγχώριους τίτλους. Η ανάπτυξη αυτή ήταν ταυτόχρονη με τη δική μας, καθώς από παιδάκια 10 ετών είχαμε γίνει άντρες 25 ετών.
Αυτός είναι και ένας ακόμα λόγος που ο σεβασμός, η αγάπη και η λατρεία για τον Παύλο Γιαννακόπουλο είναι κάτι που δεν πρόκειται να αλλάξει, πόσο μάλλον να φθείρει όσα χρόνια και αν περάσουν, καθώς όλες αυτές οι στιγμές έχουν χαραχτεί έντονα στη δική μου μνήμη, όπως το ίδιο φαντάζομαι συμβαίνει και σε αυτή των συνομήλικων μου.
Δεν είναι όμως μόνο οι τίτλοι (ευρωπαϊκοί και εγχώριοι) με τους οποίους μεγαλώσαμε, χαρήκαμε και πανηγυρίσαμε για αυτούς. Είναι οι παίκτες που είδαμε να έρχονται στην ομάδα που αγαπούμε, είναι οι προπονητές προεξέχοντος βεβαίως του Ζέλικο Ομπράντοβιτς, είναι ο τρόπος που αγωνίζονταν και ο σεβασμός που κέρδιζε από τους αντιπάλους του ο Παναθηναϊκός μέσα και έξω από το παρκέ. Ωστόσο το σημαντικότερο πράγμα είναι πως όλοι ξέραμε ότι ο Παύλος Γιαννακόπουλος ήταν εκεί για την ομάδας μας και θα έκανε τα πάντα για αυτή, αν και δεν είχε να αποδείξει τίποτα και σε κανένα.
Για αυτό ακριβώς το λόγο την Πέμπτη 27/9 και την Παρασκευή 28/9 το ΟΑΚΑ πρέπει να γεμίσει, γιατί πιστεύω πως ήρθε η σειρά μας να δώσουμε το παρόν για τον Παύλο, όπως τόσα χρόνια έκανε εκείνος για εμάς και τον Παναθηναϊκό μας, τόσο στις χαρές όσο και στις λύπες.
ΥΓ: Όλοι οι δρόμοι οδηγούν στο ΟΑΚΑ στο τουρνουά «Παύλος Γιαννακόπουλος»!!!
Βασίλης Δ.Κασιμάτης