Ο Βασίλης Κασιμάτης γράφει για τις αποτυχίες σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ, για την ένσταση, αλλά και την κουλτούρα του Ρικ Πιτίνο.
Η Πέμπτη που πέρασε είναι από αυτές τις ημέρες που θες άμεσα να ξεχάσεις, ωστόσο όσο πιο πολύ το θες, τόσο περισσότερο τη σκέφτεσαι. Και όσο περισσότερο τη σκέφτεσαι όλο και πιο πολύ μεγαλώνει η «μαυρίλα» στην ψυχή σου, όπως και του κάθε Παναθηναϊκού που είδε τις ομάδες των δύο δημοφιλέστερων αθλημάτων να αποτυγχάνουν σε στόχους που είχαν θέσει.
Ο μεν ποδοσφαιρικός Παναθηναϊκός δεν κατάφερε να πάρει την πρόκριση για τα προημιτελικά του Κυπέλλου, γνωρίζοντας οδυνηρό αποκλεισμό από τη Λαμία, ενώ λίγη ώρα αργότερα για μία ακόμα φορά, η ομάδα μπάσκετ δεν κατάφερε να κάνει την απαραίτητη εκτός έδρας νίκη κόντρα στη Μακάμπι, κάνοντας την πρόκριση στα πλεί οφ της Ευρωλίγκα να μοιάζει πλέον με όνειρο απατηλό.
Το να βάλεις στη «ζυγαριά» ποια από τις δύο στιγμές είναι η πιο στενάχωρη, είναι δύσκολο και στην προκειμένη περίπτωση είναι και ανούσιο. Ωστόσο αν κανείς σκεφτεί τις συνθήκες με τις οποίες ξεκίνησαν το καλοκαίρι, τότε η εικόνα της ομάδας μπάσκετ είναι μάλλον πιο στενάχωρη. Η αλήθεια είναι όμως πως η περισσότερη απογοήτευση ισοσταθμίζεται με το ενδιαφέρον του ιδιοκτήτη της, ο οποίος δείχνει πρόθυμος να διορθώσει τα κακώς κείμενα και να την ενισχύσει όπως κάνει τόσα χρόνια ο ίδιος και η οικογένειά του. Στον αντίποδα το ποδοσφαιρικό τμήμα δεν έχει αυτή τη δυνατότητα, με τον Γιάννη Αλαφούζο να «δαπανά» τα λιγότερο δυνατά χρήματα για να συντηρεί το «τριφύλλι» και όλα αυτά μετά την ολική καταστροφή στην οποία το οδήγησε πέρυσι.
Και εκεί που προσπαθείς να συνέλθεις, έρχεται η απόφαση του διαιτητή Παπαπέτρου να μην εφαρμόσει σωστά τον κανονισμό με την τέταρτη αλλαγή στην παράταση. Έτσι δίνει το δικαίωμα στο «τριφύλλι» να καταθέσει προσφυγή και να διεκδικήσει εκ’ νέου την πρόκρισή του στα προημιτελικά του Κυπέλλου.
Για να μην λέμε πολλά, η ΠΑΕ Παναθηναϊκός ΔΕΝ πρέπει να προχωρήσει σε καμία ένσταση για τη συγκεκριμένη περίπτωση. Το παιχνίδι παίχτηκε στα ίσια εντός του γηπέδου, το «τριφύλλι» δεν μπόρεσε να πάρει την πρόκριση και έτσι αποκλείστηκε δίκαια από τη συνέχεια του θεσμού. Το γεγονός πως ο διαιτητής δεν έκανε σωστά τη δουλειά του με τη μη εφαρμογή του κανονισμού, επηρέασε και τις δύο ομάδες, αφού και οι φιλοξενούμενοι δεν πραγματοποίησαν τέταρτη αλλαγή.
Τώρα για τις αστειότητες που ακούγονται μετά την κλήρωση, ότι η διοίκηση σκέφτεται να καταθέσει προσφυγή για να παίξει ο Παναθηναϊκός (αν προκριθεί) με τον Ολυμπιακό και να υπάρξουν έσοδα από τα εισιτήρια. Εγώ θα πω, πως τόσα χρόνια το «τριφύλλι» πορεύεται με το «κεφάλι ψηλά και το κούτελο καθαρό» παίζοντας όλα τα ματς στο γήπεδο (ακόμα και αυτά που δεν πρέπει π.χ Ριζούπολη). Ας μην του στερήσει η νυν διοίκηση και αυτό το χαρακτηριστικό γνώριμα που κάνει τον Παναθηναϊκό να ξεχωρίζει από τις υπόλοιπες ομάδες και γεμίζει με περηφάνια τον κόσμο του.
Περνώντας στο μπάσκετ, μετά την ήττα από τη Μακάμπι η είσοδος στην 8άδα έγινε κάτι παραπάνω από δύσκολη, με τον Παναθηναϊκό ουσιαστικά να είναι με το 1,5 πόδι εκτός πλέι οφ και με αυτή την εικόνα σύντομα θα είναι και με τα δύο. Όμως όσο υπάρχουν ελπίδες μαθηματικά, παίκτες και προπονητής είναι υποχρεωμένοι να τις κυνηγήσουν μέχρι αυτές να τελειώσουν. Αυτό άλλωστε προστάζει η ιστορία και το όνομα του Παναθηναϊκού, αλλά και τα έξι αστέρια που κοσμούν στη φανέλα το τριφύλλι.
ΥΓ. Με όλο το σεβασμό στην προπονητική αξία και την καριέρα που «κουβαλάει» μαζί του ο Ρικ Πιτίνο, αλλά και στην τωρινή του ιδιότητα ως προπονητής του Παναθηναϊκού. Όμως είμαι σίγουρος πως δεν ενδιαφέρει κανένα φίλαθλο του «τριφυλλιού» ιδιαίτερα μετά την ήττα από τη Μακάμπι, να μάθει εάν του άρεσε η πόλη του Τελ Αβίβ, οι παραλίες ή αν πρόλαβε νωρίτερα να πάει στους Αγίους Τόπους. Καταλαβαίνω πως για κάθε άνθρωπο είναι δύσκολο να αποβάλει την κουλτούρα που τον συνοδεύει, πόσο μάλλον για ένα Αμερικανό που έρχεται για πρώτη φορά να δουλέψει στην Ευρώπη και την Ελλάδα. Ωστόσο ο κόουτς του Παναθηναϊκού το καλοκαίρι, θα έχει όλο το χρόνο να επισκεφτεί τα μέρη που επιθυμεί, όμως μέχρι τότε το "τρένο" της 8άδας θα έχει χαθεί, εάν δεν έχει ήδη συμβεί κάτι τέτοιο.
Βασίλης Δ. Κασιμάτης