Ο Βασίλης Κασιμάτης γράφει τα αναθέματα που δε χρειάζονται, για τις ευθύνες των Δώνη – Νταμπίζα και τις κινήσεις για να προστατευτεί το συμφέρον του Παναθηναϊκού.
Θα μπορούσα να γράφω με τις ώρες για την χθεσινή εμφάνιση του Παναθηναϊκού (ή αν θέλετε, μίας ομάδας που έλεγε πως είναι ο Παναθηναϊκός), στο ματς με τον ΟΦΗ, όμως φαντάζομαι ότι όπως εγώ, έτσι και εσείς θα έχετε βαρεθεί αυτή τη συζήτηση. Πώς να μην έχετε άλλωστε; Τα πράγματα είναι τόσο ξεκάθαρα, όσον αφορά τη αποκαρδιωτική εικόνα του «τριφυλλιού», όσο και για τα λάθη που έχουν γίνει και βαραίνουν από πολύ νωρίς τις πλάτες του Γιώργο Δώνη και του Νίκου Νταμπίζα, για την ενίσχυση και διαχείριση του ρόστερ, που δεν επιδέχονται ιδιαίτερης ανάλυσης.
Στα παραπάνω, από χθες προστίθεται και η πέρα ως πέρα δικαιολογημένη αντίδραση του κόσμου με τις αποδοκιμασίες σε παίκτες και τεχνικό επιτελείο που σε συνδυασμό με την ανύπαρκτη διοίκηση, έχει φέρει την πρώτη κρίση στο «τριφύλλι» και μάλιστα με το «καλημέρα» της νέας αγωνιστικής περιόδου. Μίας περιόδου που ο βασικός στόχος της κατάληψης μίας θέσης που οδηγεί στην Ευρώπη (για να σβηστεί μία ώρα αρχύτερα η τιμωρία) και όχι της πρώτης, επιβεβαιώνει ξανά την καθοδική πορεία των τελευταίων ετών του ποδοσφαιρικού Παναθηναϊκού.
Και αν πολλοί είναι αυτοί που εκφράζουν την εμπιστοσύνη τους πως το δίδυμο Νταμπίζα-Δώνη, Δώνη-Νταμπίζα, θα επαναφέρει τον Παναθηναϊκό στην κανονικότητα, άλλοι τόσοι είναι αυτοί που έχουν αντίθετη άποψη.
Ωστόσο όπως προανέφερα το κείμενο αυτό δεν γράφεται ούτε για να σχολιάσει την ξεκάθαρα τραγική εικόνα του «τριφυλλιού» στο ματς της 2ης αγωνιστικής (έχουν γραφτεί πολλά από πολλούς), αλλά ούτε για να μοιράσει δεξιά και αριστερά αναθέματα για την ντροπιαστική εικόνα. Άλλωστε δε νομίζω πως αυτή την ώρα βοηθάει κάτι τέτοιο.
Το θέμα είναι από δω και πέρα οι υπεύθυνοι του «πράσινου» ρόστερ να μάθουν από τα λάθη τους και να προσπαθήσουν να σβήσουν (αν σβήνεται) τη «φωτιά» που οι ίδιοι με τους χειρισμούς τους άναψαν στο σπίτι τους. Για να γίνω πιο συγκεκριμένος αυτό που πρέπει να κάνουν για αρχή οι Νταμπίζας και Δώνης είναι να αναθεωρήσουν κάποιες από τις αποφάσεις που έχουν πάρει, ακόμα και αν είναι να απαρνηθούν τα πιστεύω τους και το «συγκεκριμένο πλάνο» που πολλές φορές έχουμε ακούσει από τα στόματα και των δύο πως υπάρχει.
Για παράδειγμα αν η διαφορά με τον Τάσο Χατζηγιοβάνη για την ανανέωση του συμβολαίου του είναι 30.000 ή 50.000 ευρώ το χρόνο, τότε πρέπει να κάτσουν στο τραπέζι και να βρουν λύση για να υπογράψει ο παίκτης για ακόμα τρία ή και παραπάνω χρόνια. Σε προγενέστερες δηλώσεις του ο κόουτς των «πρασίνων» είπε πως δεν έχει ακούσει τον παίκτη να λέει πως θέλει να μείνει στον Παναθηναϊκό. Το θέμα δεν είναι αν το έχει δηλώσει, το θέμα είναι αν θέλει. Αν ναι, τότε η παραμονή πρέπει να είναι μονόδρομος (όπως σωστά έγινε και με τον Μπουζούκη) καθώς μακροπρόθεσμα ο Παναθηναϊκός μόνο κερδισμένος μπορεί να βγει, είτε με πώληση του παίκτη, είτε μέσω της αγωνιστικής προσφοράς του, είτε και με τα δύο. Αν πάλι δε θέλει, τότε οι άνθρωποι του «τριφυλλιού» έπρεπε ήδη να τον είχαν πουλήσει, ακόμα και σε μικρότερο ποσό από τα 1,5 εκατομμύρια ευρώ που ζητούσαν. Στη χειρότερη μπορούν να το κάνουν το προσεχή Γενάρη, όμως το ποσό σε αυτή την περίπτωση θα είναι πολύ μικρό, αλλά και πάλι καλύτερο από το τίποτα. Σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση ο Παναθηναϊκός θα είναι ζημιωμένος. Τώρα αν οι άνθρωποι της ομάδας πιστεύουν ότι χάνοντας τον παίκτη ως ελεύθερο θα κερδίσουν σε διαπραγματευτική ισχύ για μελλοντικές πωλήσεις άλλων παικτών, αυτό θα ίσχυε μόνο σε έναν Παναθηναϊκό αυτάρκη σε όλα τα επίπεδα, χωρίς οφειλές και μπάτζετ ανάλογο με το μέγεθός του. Τότε ο επίδοξος αγοραστής του εκάστοτε παίκτη θα κινούνταν στους ρυθμούς του Παναθηναϊκού και όχι το αντίθετο.
Μία ακόμα απόφαση που πρέπει να ληφθεί και μάλιστα χθες, είναι η απόκτηση αμυντικού χαφ. Έστω και αν χάθηκε πολύτιμος χρόνος, τόσο λόγω της -λανθασμένης κατά τη γνώμη μου- επιμονής στην περίπτωση Ρόντγουελ, όσο και του εκτεταμένου ψαξίματος, η προσθήκη αμυντικού μέσου πίσω από τον Κουρμπέλη «φωνάζει». Δεν γνωρίζω για ποιο ακριβώς λόγο από προτεραιότητα ή εν λόγω μεταγραφή έφτασε να είναι στο τέλος της σειράς (όσο θετικά δείγματα και να έδειξε ο Νούνες στα φιλικά, δεν πείθομαι και δεν μου λέει και κάτι), αλλά είναι ξεκάθαρο πως χρειάζεται πολύ περισσότερο από αυτή του επιθετικού, όπου υπάρχουν οι Μακέντα, Καμπετσής, Κόναν και Περέα. Υπάρχουν 15 ημέρες προκειμένου οι Δώνης και Νταμπίζας να κάνουν την καλύτερη επιλογή από την αγορά των ελεύθερων και να φέρουν τον παίκτη… κάλλιο (πολύ) αργά παρά πότε.
Ακολουθεί διακοπή πριν ο Παναθηναϊκός αντιμετωπίσει τον επίσης λαβωμένο Άρη στη Θεσσαλονίκη και στη συνέχεια παίξει το πρώτο ντέρμπι κόντρα στον φορμαρισμένο Ολυμπιακό. Θεωρώ πως αυτό το διάστημα το τεχνικό τιμ μεταξύ άλλων θα δουλέψει πάνω στην ψυχολογία των παικτών και θα παρουσιαστούν περισσότερο συγκεντρωμένοι και ψυχωμένοι, με στόχο να αναστρέψουν και το εις βάρος τους κλίμα. Φυσικά αυτό από μόνο του δεν εγγυάται νίκες, όμως θα αποφευχθούν λάθη σαν αυτά του Νούνες στο 0-2 και του Μπουζούκη στο 0-3, τα οποία δεν είναι θέμα ικανότητας, αλλά θέμα συγκέντρωσης.
ΥΓ. Χθες στο ΟΑΚΑ υπήρχε μία ομάδα που ήταν χειρότερη από τον Παναθηναϊκό. Αυτή του διαιτητικού τρίου και κυρίως οι βοηθοί του Τζήλου. Στα πρώτα δύο γκολ του ΟΦΗ έχουν λάθος απόφαση για οφσάιντ και «σώζονται» μέσω του VAR, όπως και στη φάση με το γκολ των κρητικών που αρχικά μετράται κατά του Παναθηναϊκού και στη συνέχεια σωστά ακυρώνεται για επιθετικό φάουλ του Γιαννούλη στον Μακέντα. Δηλαδή αν δεν υπήρχε το VAR οι διαιτητές θα είχαν καταφέρει να αδικήσουν και τις δύο ομάδες! Για να μην ξεχνιόμαστε, αδικία υπάρχει και στο ματς της Λαμίας, στη φάση με το χέρι-πέναλτι του Βύντρα, στην οποία ο διαιτητής δεν συμβουλεύτηκε το VAR. Καταλήγω λοιπόν πως το VAR μόνο καλό μπορεί να κάνει στο πολύπαθο ελληνικό ποδόσφαιρο, ειδικά με όσα βλέπουν τα μάτια μας 23 περίπου χρόνια.
ΥΓ1. Τα έχουμε ξαναπεί, το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι και το ίδιο ισχύει στην περίπτωση του ποδοσφαιρικού Παναθηναϊκού. Η υπάρχουσα διοίκηση δεν έχει να προσφέρει κάτι και η μοναδική πρόταση που υπάρχει για να αλλάξει τα δεδομένα φαίνεται να είναι μονόδρομος. Ποια είναι αυτή; Το PAO Alive. Εκτός και αν υπάρχει κάτι άλλο;
ΥΓ2. Ο Παναθηναϊκός έγινε Panathinaikos νικώντας ομάδες όπως ο Άγιαξ σε ημιτελικούς Τσάμπιονς Λιγκ και όχι σε φιλικά προετοιμασίας που γίνονται δοκιμές επί δοκιμών και από τις δύο πλευρές. Αυτό, γιατί φαίνεται πως κάπου έχει χαθεί το μέτρο.
Βρείτε μας στο Facebook, στο Twitter και στο Instagram
Βασίλης Δ. Κασιμάτης