Τους τίτλους τέλους στην μπασκετική του καριέρα ως παίκτης έβαλε ο ΝτεΣόν Τόμας, ο οποίος σε ηλικία 34 ετών ανακοίνωσε πως αποσύρεται από τα παρκέ.
Ο Αμερικανός φόργουορντ συνδέθηκε με τον Παναθηναϊκό, τη φανέλα του οποίου φόρεσε τη διετία 2018-20, κατακτώντας δύο πρωταθλήματα και ένα Κύπελλο Ελλάδας. Ο Παναθηναϊκός ήταν η μόνη ομάδα στην οποία ο Τόμας έμεινε για περισσότερες από μία σεζόν. Με τη φανέλα του «τριφυλλιού» κατέγραψε μερικές από τις πιο ολοκληρωμένες εμφανίσεις του, με μέσο όρο 9.2 πόντους και 3 ριμπάουντ στην EuroLeague, έχοντας αγωνιστεί συνολικά σε 229 παιχνίδια στην κορυφαία ευρωπαϊκή διοργάνωση.
Ο Τόμας πέρασε επίσης από ομάδες όπως η Μπαρτσελόνα, Μακάμπι, Αναντολού Εφές, Μπάγερν Μονάχου, Αρμάνι Μιλάνο, Ναντέρ και Βιλερμπάν.
Στην ανάρτησή του ο Τόμας αναφέρει:
«Το μπάσκετ ήταν κάτι πολύ περισσότερο από ένα παιχνίδι για μένα, ήταν ο τρόπος ζωής μου και ο δρόμος που ακολούθησα. Δεν έπαιξα μόνο για τον εαυτό μου. Έπαιξα για την οικογένειά μου, για τον τόπο απ’ όπου προέρχομαι και για το μέλλον που ήθελα να χτίσω. Μεγαλώνοντας, τα πράγματα δεν ήταν πάντα εύκολα, αλλά μέσα από τις δυσκολίες έμαθα να δουλεύω σκληρά, να έχω πειθαρχία και να μην θεωρώ καμία ευκαιρία δεδομένη.
Κάθε βράδυ στο γυμναστήριο, κάθε πρωινή προπόνηση, κάθε σταγόνα ενέργειας που έδωσα σε αυτό το άθλημα είχε σκοπό. Ήθελα να δείξω τι μπορεί να πετύχει κανείς με αφοσίωση, και να προσφέρω στην οικογένειά μου μια καλύτερη ζωή από αυτή με την οποία ξεκινήσαμε. Το μπάσκετ μου έδωσε τη δυνατότητα να το κάνω. Με δοκίμασε, με πίεσε να ξεπεράσω τα όριά μου και με διαμόρφωσε σε έναν άνθρωπο ικανό να αντέχει όχι μόνο τις νίκες, αλλά και τις αποτυχίες.
Είμαι περήφανος για το ταξίδι μου, για τις θυσίες, τις μάχες, τις στιγμές αμφιβολίας που μετατράπηκαν σε στιγμές εξέλιξης. Μέσα σε όλα αυτά, έμεινα πιστός σε αυτό που είμαι και κουβάλησα την οικογένειά μου μαζί μου σε κάθε βήμα. Αυτό είναι που κάνει το μπάσκετ τόσο ξεχωριστό. Μου χάρισε κάτι πολύ περισσότερο από νίκες και αναμνήσεις. Μου έδωσε την ευκαιρία να προσφέρω, να εμπνεύσω και να εξελιχθώ.
Τώρα, καθώς κάνω ένα βήμα πίσω, το κάνω με ευγνωμοσύνη. Το μπάσκετ μου φέρθηκε καλά, και ελπίζω να του ανταπέδωσα με τον ίδιο τρόπο. Τα μαθήματα που πήρα θα με ακολουθούν για πάντα, ο αγώνας, η αντοχή, η αγάπη για κάτι μεγαλύτερο από τον εαυτό μου.
Αυτό δεν είναι το τέλος της ιστορίας μου. Είναι απλώς το τέλος ενός κεφαλαίου που άλλαξε τη ζωή μου για πάντα.
Ευχαριστώ, μπάσκετ, για όλα».