Στο ημίχρονο του πρώτου ημιτελικού του Final 8 Κυπέλλου Ανδρών, η Ελληνική Ομοσπονδία Καλαθοσφαίρισης βράβευσε τον Παναθηναϊκό ως πολυνίκη ομάδα στην ιστορία του θεσμού.

Οι «πράσινοι» έχουν λάβει μέρος σε 27 τελικούς στην 50ετή ιστορία του Κυπέλλου Ανδρών και έχουν κατακτήσει τον τίτλο 20 φορές, περισσότερες από κάθε άλλη ομάδα. Συγκεκριμένα έχουν πανηγυρίσει το τρόπαιο τις χρονιές 1979, 1982, 1983, 1986, 1993, 1996, 2003, 2005, 2006, 2007, 2008, 2009, 2012, 2013, 2014, 2015, 2016, 2017, 2019 και 2021.

Το βραβείο παρέλαβε ο Φραγκίσκος Αλβέρτης και η βράβευση πραγματοποιήθηκε από τον Λάμπρο Τάκη, Γενικό Γραμματέα της Ελληνικής Ομοσπονδίας Καλαθοσφαίρισης.

Επίσης, βραβεύτηκε ο Δημήτρης Διαμαντίδης ως ο αθλητής με τις περισσότερες κατακτήσεις Κυπέλλου, 10 τον αριθμό ((2005, 2006, 2007, 2008, 2009, 2012, 2013, 2014, 2015, 2016), σε 12 παρουσίες σε τελικούς, αλλά και ο Κώστας Τσαρτσαρής ως ο παίκτης με τις περισσότερες διακρίσεις ως πολυτιμότερος στην ιστορία του θεσμού, με τρεις βραβεύσεις (2006, 2007, 2008).

Την απονομή των βραβείων στους δύο θρύλους του Παναθηναϊκού και του ελληνικού μπάσκετ, έκανε ο Βαγγέλης Λιόλιος.

Βρείτε μας στο Facebook, στο Twitter και στο Instagram

Υπό το βλέμμα δύο παλιών γνώριμων διεξάγεται το φιλικό προπονητικού χαρακτήρα στο κλειστό του ΟΑΚΑ μεταξύ του Παναθηναϊκού και της ΑΕΚ, ενόψει της προετοιμασίας των δύο ομάδων για τα Play Off που ξεκινούν την προσεχή Κυριακή.

Ο Μάικ Μπατίστ και ο Κώστας Τσαρτσαρής βρίσκονται στο ΟΑΚΑ και παρακολουθούν το παιχνίδι της παλιάς τους ομάδας. Μάλιστα οι δύο παλαίμαχοι άσσοι του «τριφυλλιού» είχαν την ευκαιρία να συνoμιλήσουν με έναν ακόμα πρώην παίκτη του Παναθηναϊκού και νυν της ΑΕΚ, τον Κιθ Λάνγκφορντ.

Βρείτε μας στο Facebook, στο Twitter και στο Instagram

Ο Κώστας Τσαρτσαρής φιλοξενήθηκε στην ΕΡΤ 3 και την εκπομπή «Τζάμπολ», μιλώντας για πλήθος θεμάτων γύρω από το μπάσκετ και τον Παναθηναϊκό.

Ο παλαίμαχος φόργουορντ του «τριφυλλιού» ανέφερε πως η ομάδα του Παναθηναϊκού το 2009 είναι μέσα στο Top 3 των καλύτερων ομάδων, εξέφρασε την πίστη του πως όσο περνάει ο καιρός ο Δημήτρης Διαμαντίδης θα είναι καλύτερο στο ρόλο του γενικού διευθυντή, ενώ αναφέρθηκε και στον Ντίνο Μήτογλου.

Αναλυτικά όσα είπε   

Για τα πολλά τρόπαια που έχει πάρει στη καριέρα του: «Ήμουν πολύ τυχερός γιατί υπήρχαν άνθρωποι που μου έμαθαν σωστά το μπάσκετ. Επίσης είχα την τύχη να βρεθώ δίπλα σε σπουδαίους αθλητές και μαζί με άξιους προπονητές δημιουργήσαμε πολύ καλές ομάδες που μπόρεσαν να διεκδικήσουν τίτλους».

Για το αν η ομάδα του 2009 ήταν η καλύτερη: «Θα συμφωνήσω αν το δούμε από πλευράς ρόστερ και από απόδοσης, μετά τον Ιανουάριο. Λίγοι θα θυμούνται ότι η ομάδα για τρεις μήνες δεν πήγαινε καλά. Η εικόνα δεν ήταν ανάλογη, αλλά με πολύ δουλειά και με μπόλικα μπινελίκια από τον προπονητή βρήκαμε τον δρόμο μας. Θεωρώ ότι αυτή η ομάδα θα μπορούσε να είναι στο Top 3».

Για το τι φταίει για τον αποκλεισμό τον ελληνικών ομάδων: «Όλα παίζουν ρόλο. Προφανώς το μπάτζετ είναι σημαντικό και λίγες είναι οι ομάδες που μπορούν να υπερπηδήσουν το εμπόδιο αυτό. Η φετινή χρονιά έχει και την ιδιαιτερότητα του κορωνοϊού. Ομάδες όπως ο Παναθηναϊκός, που έχουν δυνατές έδρες και στηρίζουν πολλά στον κόσμο τους, έχασαν κάποια παιχνίδια γι’ αυτό τον λόγο».

Για το φορμάτ της Euroleague: «Το παλαιότερο σύστημα που οι θέσεις έβγαιναν από τα πρωταθλήματα, ήταν πιο δίκαιο. Όλες οι ομάδες σε κάθε χώρα είχαν κίνητρο να δημιουργήσουν ανταγωνιστικά ρόστερ. Γι’ αυτό βλέπουμε τώρα πρωταθλήματα δύο και τριών ταχυτήτων, διότι αρκετές ομάδες, δεν θέλουν να επενδύσουν».

Για τον φετινό Παναθηναϊκό και τον αποκλεισμό στη Euroleague: «Το μπάτζετ είναι σημαντικό. Ο Παναθηναϊκός έχει κάποιους παίκτες από το πάνω ράφι, ωστόσο τα κομμάτια του παζλ δεν είναι ομοιόμορφα. Επιπλέον είναι και η αλλαγή προπονητή που πολλές φορές δεν βοηθάει, ενώ ο κορωνοϊός δεν άφησε την ομάδα να βρει ρυθμό».

Για το αν σκεφτόταν τον Διαμαντίδη στη θέση του GM: «Όχι, ούτε αυτός το σκεφτόταν. Γνωρίζω όμως ότι θα ήθελε να ζει όλο αυτό που ζούσε τόσα χρόνια, όταν ήταν παίκτης. Μιλάει εκεί που πρέπει να μιλήσει, έχει χαμηλό προφίλ, είναι ο Διαμαντίδης που όλοι ξέρουμε. Χρόνο με το χρόνο θα γίνεται καλύτερος».

Για τον Μήτογλου: «Με τον Ντίνο έχουμε μία σχέση, είχαμε συνεργαστεί και ένα διάστημα. Είναι ένα παιδί που έχει πολλά να δώσει και είναι ένα στοίχημα για τον Παναθηναϊκό το αν θα παραμείνει, γιατί έχει πολλά πράγματα να προσφέρει».

Για τους μεγάλους σε ηλικία παίκτες, όπως ο Γκασόλ και ο Σπανούλης: «Τους θαυμάζω. Το ότι σταμάτησα εγώ ή κάποια άλλα παιδιά δεν σημαίνει κάτι. Ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός. Εμείς ήμασταν μία φουρνιά που δεν ζήσαμε καλοκαίρι για δέκα χρόνια, λόγω της Εθνικής ομάδας και προέκυψαν τραυματισμοί. Δεν είμαστε ΝΒΑ να τελειώνει η σεζόν Απρίλη».

Βρείτε μας στο Facebook, στο Twitter και στο Instagram

Τις αρνητικές επιδράσεις που θα έχει η παράταση του lockdown στα παιδιά, αλλά και τα προβλήματα που συναντούν οι αθλητές που βρίσκονται εκτός αγωνιστικής δράσης και ομαδικών προπονήσεων ανέλυσε σε ανάρτησή του ο Κώστας Τσαρτσαρής.

Μάλιστα ο παλαίμαχος φόργουορντ του Παναθηναϊκού κάλεσε τους κυβερνόντες να βρουν τη λύση για να επανεκκινήσει η αθλητική δραστηριότητα.   

Αναλυτικά το μήνυμα του παλαίμαχου μπασκετμπολίστα:

«Σε ολόκληρη την Ευρώπη, ο αθλητισμός συνεχίζει κανονικότατα. Σε κάποιες χώρες επιτρέπονται και οι φίλαθλοι στους αγώνες, αλλά αυτό είναι δευτερεύον θέμα. 3 μήνες την Άνοιξη, κουτσό καλοκαίρι με αρκετή δυσπιστία και φόβο από παιδιά και γονείς, έρχεται να πέσει η ταφόπλακα με το τρέχον δίμηνο. Τα παιδιά θα ξεχάσουν τι σημαίνει αθλητισμός, θα αγαπήσουν τα e-sports ακόμα περισσότερο, θα στραφούν σε επιζήμιες δραστηριότητες για την κοινωνικότητα και υγεία τους, θα αποκτήσουν ψυχολογικά με τον εγκλεισμό (μιλάμε για παιδιά έτσι; Που δεν ξέρουν να διαχειριστούν την κατάσταση). Ερασιτέχνες κι επαγγελματίες αθλητές που ζουνε από τον αθλητισμό και από το κορμί τους, που οφείλουν να κρατούν σε καλή κατάσταση επι δωδεκαμήνου, πώς θα το συντηρήσουν; Με τρεξιματάκι στο πάρκο και push ups στο σπίτι; Τα ερωτήματα είναι πολλά περισσότερα βέβαια και όλα τους απόλυτα ρεαλιστικά και δυστυχώς, συνεχίζουν να παραμένουν αναπάντητα.

Υ. Γ. Ξέρω πολύ καλά την απάντηση περί διαθεσίμων ΜΕΘ κλπ.

Ε βρείτε λύση κύριοι. Η δουλειά σας είναι».

Βρείτε μας στο Facebook, στο Twitter και στο Instagram

Ο Παναθηναϊκός συνέχισε τα αφιερωματικά βίντεο από το ένδοξο παρελθόν του και σήμερα θυμήθηκε έναν παίκτη σύμβολο για το «τριφύλλι», τον Κώστα Τσαρτσαρή.

Το καλοκαίρι του 2002 οι «πράσινοι» απέκτησαν τον διεθνή φόργουορντ, ο οποίος μαζί με τον Δημήτρη Διαμαντίδη ήταν οι μόνοι παίκτες που έμειναν στην ομάδα το καλοκαίρι του 2012, όπου οι «πράσινοι» πέρασαν από τα χέρια των Παύλου και Θανάση Γιαννακόπουλου σε αυτά του Δημήτρη, χωρίς μάλιστα τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς στον πάγκο τους.

Στα 11 χρόνια στον Παναθηναϊκό ο «Τσάρι» μέτρησε 21 τίτλους σε Ελλάδα και Ευρώπη.

Δείτε το βίντεο

Βρείτε μας στο Facebook, στο Twitter και στο Instagram 

Μία μεγάλη και ενδιαφέρουσα συνέντευξη παραχώρησε ο Κώστας Τσαρτσαρής, ο οποίος μίλησε για πολλά θέματα που αφορούν τη ζωή του και την καριέρα του, στη Λέτα Γκαρέτσου και την εκπομπή «Πέρα από τα όρια» του «pod.gr».

 Ο παλαίμαχος άσσος του «τριφυλλιού» αναφέρθηκε για την πορεία του στο «τριφύλλι», αποκρυπτογράφησε το προφίλ του Ζέλικο Ομπράντοβιτς, μίλησε για το αν υπάρχουν ανερχόμενοι παίκτες που θα φτάσουν στο δικό του επίπεδο, αλλά και για το γεγονός πως δεν βρίσκεται στο νέο διοικητικό σχήμα του Παναθηναϊκού.  

Αναλυτικά ένα μέρος όσων είπε ο Τσαρτσαρής:

Για την μέρα που υπέγραψε το συμβόλαιό του στο «τριφύλλι»: «Αγχωτικό καλοκαίρι, διότι το Περιστέρι περνούσε μία περίοδο οικονομικών δυσκολιών με τις πληρωμές. Πολλά παιδιά δυσανασχετούσαν και ήταν αβέβαιο το μέλλον στην ομάδα. Παρ' όλα αυτά, εγώ έβλεπα τον Κώστα στην ομάδα να έχει καλύτερο ρόλο, να παίζει περισσότερο, να κάνει μεγαλύτερα πράγματα. Ένιωθα καλύτερα. Όμως, όταν ήρθε η πρόταση του Παναθηναϊκού κάτι μέσα μου φτερούγισε, διότι ήμουν Παναθηναϊκός. Αυτό, βέβαια, για να το ξέρει και ο κόσμος κάνω την παρένθεση, δεν σημαίνει ότι αν είχα πρόταση από τον Ολυμπιακό δεν θα πήγαινα. Θα πήγαινα και στον Ολυμπιακό, γιατί οι επαγγελματίες πρέπει να σκέφτονται επαγγελματικά, όχι μόνο ρομαντικά. Έτυχε, λοιπόν, να πάω στην ομάδα που αγαπούσα μετά από μία εξαιρετική χρονιά, που κερδίσαμε το ευρωπαϊκό στην Μπολόνια. Δεν ξέρω αν μπορώ να περιγράφω γενικότερα τα συναισθήματα. Για εμένα ήταν ορόσημο να φτάσω εκεί που σκόπευα εξ αρχής. Να φτάσω, δηλαδή, να παίζω στον Παναθηναϊκό, στην ομάδα που αγαπούσα, δίπλα σε ανθρώπους που έβλεπα στην τηλεόραση και θαύμαζα, όπως ήταν ο Φράγκι ας πούμε». 

Για την πρώτη φορά που συνάντησε τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς: «Ήταν στο αεροδρόμιο. Η προετοιμασία του Παναθηναϊκού είχε ξεκινήσει όταν εγώ υπέγραψα. Το ραντεβού μας ήταν στο αεροδρόμιο για να φύγουμε για Σερβία για φιλικά παιχνίδια. Εκεί συναντηθήκαμε, είπαμε τις πρώτες κουβέντες. Τα υπόλοιπα μου τα εξήγησε μέσα στο γήπεδο, με τον τρόπο του, με το πρώτο του ψάρεμα στην πρώτη προπόνηση και πάει λέγοντας».

Για τον «Ζοτς»: «Κοίτα, μην νομίζεις πως είναι κανένας "μπαμπούλας". Είναι ένας εξαιρετικός άνθρωπος με φοβερές γνώσεις και φοβερή μεταδοτικότητα. Γνωρίζει ανά πάσα στιγμή τι σκέφτεται ο αθλητής, γιατί κι αυτός ήταν μεγάλος αθλητής. Όταν πέρασε στην αντίπερα όχθη είχε ήδη τη ψυχολογία του παίκτη. Μπορεί μέσα στο γήπεδο πολλές φορές να φαίνεται ότι κοκκινίζει, φωνάζει, κάνει... Όμως, ό,τι κάνει και ό,τι λέει το λέει για το καλό της ομάδας και του συγκεκριμένου παίκτη. Ποτέ δεν θα προσβάλλει τον αθλητή. Γνωρίζουμε πως ό,τι έλεγε το έλεγε με αγάπη. Δεν ήθελε να μας κάνει να νιώσουμε άσχημα. Ζητούσε να κάνουμε αυτό που κάναμε στις προπονήσεις, αυτό που του έχουμε δείξει. Τίποτα παραπάνω, τίποτα λιγότερο. Ήταν τελειομανής μεν, αλλά ήξερε ότι ο Κώστας μπορούσε να φτάσει μέχρι εκεί, ο Δημήτρης Διαμαντίδης μέχρι εκεί και πάει λέγοντας». 

Για την απόφασή του το 2012 να συνεχίσει στην ομάδα μαζί με τον Δημήτρη Διαμαντίδη και τη σύγκριση με τους αντίστοιχους... Τσαρτσαρήδες και Διαμαντίδηδες το 2020: «Το 2012 ήταν πολύ δύσκολο καλοκαίρι. Έφυγε ο κύριος Ομπράντοβιτς. Διοικητικά άλλαξε η σκυτάλη από τους πρεσβύτερους πέρασαν τα ηνία της ομάδας στον κύριο Δημήτρη. Πάρα πολλοί παίκτες έφυγαν. Έμεινα εγώ με τον Δημήτρη μονάχα. Δεν θέλω να πω γιατί και πώς μείναμε. Όπως μπορεί να καταλάβει ο καθένας είναι πολύ δύσκολο να στηθεί μια ομάδα και να φτιάξει μια χημεία πρωταγωνίστριας και πρωταθλήτριας έχοντας μια λευκή κόλλα χαρτιού και μόνο δύο λέξεις εκεί. Ο κύριος Πεδουλάκης, όμως, έκανε εξαιρετική δουλειά εκείνο το καλοκαίρι. Δουλέψαμε ατελείωτες ώρες μέσα στο γήπεδο. Δεν ήταν εύκολα τα πράγματα. Υπήρξαν και παιχνίδια που ο κόσμος δυσανασχέτησε και μας γιούχαρε, που δεν το είχαμε ζήσει νωρίτερα. Παρ' όλα αυτά καταφέραμε και σηκώσαμε κεφάλι. Κάναμε μια ομάδα που έπαιζε ωραίο και αποδοτικό μπάσκετ. Φέρναμε νίκες στον σύλλογο και φτάσαμε να διεκδικήσουμε και την είσοδό μας στο Final Four. Για ένα σουτ δεν πήγαμε. Κερδίσαμε το double στην Ελλάδα και εξελίχθηκε μία πολύ επιτυχημένη σεζόν. 

Τώρα, αν υπάρχουν Τσαρτσαρήδες ή Διαμαντίδηδες... Διαμαντίδηδες δεν υπάρχουν. Το ξεκαθαρίζουμε. Τσαρτσαρήδες, ναι, υπάρχουν και θα βγουν. Δεν θεωρώ ότι είμαι κάποιος αθλητής που έκανε τα φοβερά πράγματα. Έκανα αυτά που ζητούσε ο προπονητής. Ήμουν καλός συμπαίκτης, προσπαθούσα κάθε βράδυ να δίνω το 100%. Έχει παιδιά η ομάδα, όπως ο Ντίνος Μήτογλου, που έχει φοβερά προσόντα για να μπορέσει να προχωρήσει στη ζωή του και την καριέρα του. Πρέπει μόνος του να δουλέψει, να είναι τυχερός, να μην έχει τραυματισμούς και μακάρι να τον καμαρώσουμε. Να περάσει και τον Τσαρτσαρή, να περάσει και τον Φώτση, να περάσει και οποιονδήποτε άλλον μπορεί». 

Για το αν θα αντέξει ο κόσμος του Παναθηναϊκού τη δύσκολη σεζόν που έρχεται: «Ο κόσμος του Παναθηναϊκού όπως και ο φίλαθλος κόσμος της Ελλάδας γενικότερα ζει πολλές φορές με το παρελθόν. Και πολύ δύσκολα το προσπερνάει κιόλας. Το ένδοξο παρελθόν της δεκαετίας του Παναθηναϊκού από το 2000 μέχρι και τα πρώτα χρόνια του 2010 δεν μπορείς να το φέρεις πίσω για πολλούς και διάφορους λόγους. Ο κόσμος έχει συνδυάσει την ομάδα με την κορυφή, τα Final Four, τους τίτλους και τους μεγάλους παίκτες στη 12άδα. Ας μην ξεχνάμε το '07 και το '09, τις All Star ομάδες. Πολύ δύσκολα λοιπόν βλέπει την ομάδα να μην τα καταφέρνει χρόνο με τον χρόνο να βρεθεί εκεί που θα ήθελε. Γι' αυτό και υπάρχουν μουρμούρες, που φτάνουν μέχρι το παρκέ και τα αποδυτήρια και δημιουργούν πρόβλημα. Η φετινή χρονιά έχει πάλι μία ιδιαιτερότητα. Φεύγει η οικογένεια Γιαννακόπουλου οριστικά πια. Ο κύριος Δημήτρης έκανε αυτή την οκταετία στο τιμόνι της ομάδας πολύ μεγάλες προσπάθειες για την κρατήσει ψηλά. Παρ' όλα αυτά, κι αυτουνού το χέρι μέχρι ένα σημείο μπορούσε να φτάσει και όχι να διεκδικήσει τα πρωτεία όπως η ΤΣΣΚΑ, οι Ρώσοι, οι Τούρκοι και οι Ισπανοί. Φέτος λοιπόν βλέπουμε τον Δημήτρη Διαμαντίδη σε κάτι διαφορετικό. Ο Φράγκι κι αυτός αναλαμβάνει περισσότερα πράγματα. Θα πρέπει να καταλάβει ο κόσμος ότι η ομάδα περνάει σε ένα διαφορετικό mode αυτοσυντήρησης, ώστε να μπορέσει αύριο - μεθαύριο αν βρει κεφάλαια από ιδιώτη ή χορηγούς, να επενδύσει και να φτιάξει την ομάδα που θα ήθελαν. Ενδεχομένως και οι ίδιοι οι παράγοντες διατυμπανίζουν δεξιά και αριστερά ότι δεν πάμε για το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα. Δεν ξέρω τι σκέφτονται για το ελληνικό. Ενδεχομένως να μην έρθει ούτε αυτό. Θα πρέπει ο κόσμος να στηρίξει την ομάδα πηγαίνοντας στο γήπεδο. Από την άλλη, όμως, να καταλάβει ότι το ταβάνι έχει χαμηλώσει λιγάκι, σε σχέση με τις προηγούμενες σεζόν. Κάνοντας υπομονή ελπίζω τα επόμενα χρόνια να ορθοποδήσουμε και να φτάσουμε εκεί που ήμασταν».

Για τον λόγο που δεν είναι και ο ίδιος στην ομάδα, δίπλα στους Διαμαντίδη - Αλβέρτη: «Έχει γίνει ένας προγραμματισμός στην ομάδα, που περιελάμβανε αυτά τα δύο παιδιά. Εγώ κάνω κάποια πράγματα στη ζωή μου, δεν ξέρω αν θα μπορούσα αυτή τη στιγμή να πάω στον Παναθηναϊκό. Θα έπρεπε να αλλάξω τη ζωή μου ριζικά. Ενώ περίμενα τόσα χρόνια, δεν έγινε. Έπρεπε να συνεχίσω τη ζωή μου, να κάνω κάποια άλλα πράγματα. Εάν υπάρξει πρόταση θα το σκεφτώ. Δεν ξέρω αν θα υλοποιούταν όμως».

Για την συνεισφορά του στους αγώνες του Παναθηναϊκού: «Μου άρεσε να πασάρω. Μπορούσα να σουτάρω και να παίξω και πολύ καλά στο low post. Μπορούσα να κάνω πράγματα για την ομάδα και αν τα ζητούσα ένα βράδυ θα τα έκανα. Θα έβγαινα και πρώτος σκόρερ. Αλλά δεν ήταν ο πρωταρχικός μου στόχος μπαίνοντας στο παιχνίδι να βάλω 15-20 πόντους. Απλά, ήθελα να δω πώς θα βοηθήσω την ομάδα να φτάσει στην νίκη. Τελείωνα παιχνίδια με 0 πόντους και έφευγα ο πιο χαρούμενος από όλους. Παρόμοιες ιστορίες έχω και με τον Διαμαντίδη. Παίζαμε παιχνίδια που επειδή είχαμε και τον πίνακα με τους πόντους στο ΟΑΚΑ, τύχαινε εγώ με τον Διαμαντίδη να μην έχουμε βάλει πόντο. Γυρνούσε ο Ομπράντοβιτς και έλεγε: "Τσαρτσαρής, Διαμαντίδης zero points; Θέλετε να παίξετε;". Εμείς λέγαμε "όχι". Δεν κυνηγούσαμε τους πόντους, τα στατιστικά. Αυτό θεωρώ για τον Κώστα Τσαρτσαρή. Είναι ένας παίκτης που έκανε πολλά πράγματα. Δεν τα έκανε σε άριστο βαθμό, αλλά ήταν κάθε βράδυ εκεί».

Για το αν θα φανταζόταν τον εαυτό του σε κάποιον ρόλο στην ομοσπονδία: «Είναι κάτι που με ενδιαφέρει και θα μου άρεσε. Δεν το κρύβω. Η ομοσπονδία έχει φτάσει σε ένα σημείο που χρειάζεται μια αλλαγή. Το ελληνικό μπάσκετ διψάει για κάτι διαφορετικό. Είμαι της άποψης ότι πρέπει να μπει νέο αίμα. Πρέπει να μπουν άνθρωποι με νέες ιδέες, να κάνουν διαφορετικά πράγματα. Χωρίς να παραβλέπουμε, φυσικά, τα θετικά που έχει προσφέρει η προηγούμενη διοίκηση. Ο κύριος Βασιλακόπουλος έφερε πάρα πολύ ψηλά το ελληνικό μπάσκετ και του το οφείλουμε αυτό. Αλλά, πρέπει να κατανοήσουμε πως χρειάζεται και η αλλαγή. Αν κάποιος μου πει να πορευτώ μαζί του αύριο - μεθαύριο θα το κάνω με μεγάλη μου χαρά». 

Ακούστε ολόκληρο το Podcast μέσω του «pod.gr»

Βρείτε μας στο Facebook, στο Twitter και στο Instagram

Μαζί πέρασαν το βράδυ της Πέμπτης (18/6) τρεις μεγάλες μορφές του μπασκετικού Παναθηναϊκού.

Οι Δημήτρης Διαμαντίδης, Φραγκίσκος Αλβέρτης και Κώστας Τσαρτσαρής βρέθηκαν σε ταβέρνα όπου και έφαγαν μαζί με τον επί σειρά ετών φυσιοθεραπευτή του Παναθηναϊκού, Άκη Παναγιωταρά.

Όπως μπορείτε να δείτε η αναμνηστική φωτογραφία δεν έλειψε.

Βρείτε μας στο Facebook, στο Twitter και στο Instagram 

Την άποψή του για τα όσα έχουν συμβεί τις τελευταίες ημέρες στο χώρο του μπάσκετ εξέφρασε με δηλώσεις του στο novasports.gr ο Κώστας Τσαρτσαρής. Ο παλαίμαχος άσσος του Παναθηναϊκού δεν θέλησε να πάρει θέση για την απόφαση που έλαβε η Ευρωλίγκα αναφορικά με τη διακοπή της αγωνιστικής περιόδου, ενώ αναφέρθηκε και στα τεκταινόμενα στον Παναθηναϊκό.

Για το «τριφύλλι» ο «Τσάρι» ανέφερε πως με το μπάτζετ στα 7-8 εκατομμύρια ευρώ δεν μπορεί να μείνει ο Καλάθης μόνο αν εκείνος ρίξει τις απαιτήσεις του. Παράλληλα σημείωσε πως αυτή είναι μία καλή ευκαιρία για την ομάδα να επενδύσει στους νέους παίκτες και με τον Γιώργο Βόβορα στο τιμόνι τους οι «πράσινοι» να δημιουργηθεί ο κορμός για μία καλή ομάδα που θα επιστρέψει στους ευρωπαϊκούς τίτλους.   

Αναλυτικά όσα δήλωσε:

Για την επιστροφή στην κανονικότητα και ποια είναι η κατάσταση στις ακαδημίες: «Τώρα που ανοίγουν σιγά – σιγά τα γήπεδα προσπαθούμε να οργανωθούμε με τις προπονήσεις. Τα παιδιά έχουν απίστευτη όρεξη και ενέργεια για δουλειά μετά από 3 μήνες αποχής, οπότε ανυπομονούμε και εμείς να βρεθούμε μαζί τους ξανά. Το πρόβλημα είναι τα γήπεδα, γιατί όπως ξέρεις το μπάσκετ έχει πληγεί πάρα πολύ από τον κορωνοϊό: είναι ομαδικό άθλημα σε κλειστούς χώρους και με επαφές, οπότε είμαστε από τους τελευταίους που θα ανοίξουμε. Πρώτα θα ανοίξουν τα γυμναστήρια και μετά εμείς».

Για την απόφαση της Ευρωλίγκας: «Είμαστε έξω από το χορό, δεν είμαστε ούτε αθλητές για να φοβόμαστε την επικινδυνότητα του ιού, ούτε και διοικούντες για να γνωρίζουμε τι σημαίνει από οικονομικής πλευράς αυτή η διακοπή. Από την άλλη η διοίκηση της Ευρωλίγκας έπρεπε να πάρει μια απόφαση που πιθανώς να δυσαρεστούσε κάποιους. Είδαμε κάποιες λίγκες που πήραν την ίδια απόφαση, κάποιες άλλες διαφορετική, ειδικά σε άλλα αθλήματα: π.χ το ποδόσφαιρο που γίνεται σε ανοιχτό χώρο ίσως να έχει λιγότερα προβλήματα. Πίσω από την απόφαση κάθε πρωταθλήματος κρύβεται η απόφαση της εκάστοτε κυβέρνησης και η επιλογή της. Ας μην ξεχνάμε ότι ο αθλητισμός είναι ψυχαγωγία, οπότε είναι πιθανό ένα μέρος της απόφασης να είναι και αυτό».

Για τους παίκτες της Ευρωλίγκας που ήταν υπέρ της διακοπής: «Αν θεωρήσουμε ότι οι παίκτες είχαν δουλέψει κατά τη διάρκεια της καραντίνας στον τομέα της φυσικής κατάστασης, ο κίνδυνος του τραυματισμού μειώνεται δραστικά, γιατί είναι αλλιώς να ξεκινάς από το μηδέν και αλλιώς να ξεκινάς από το πέντε για να φτάσεις στο δέκα. Ο ένας μήνας προετοιμασίας είναι σαν την προετοιμασία διοργάνωσης της εθνικής ομάδας, που επιστρέφαμε από διακοπές και δουλεύαμε για την διοργάνωση. Με δεδομένο ότι πολλές ομάδες έχουν ενεργά ρόστερ 15 παικτών, ήταν δυνατόν να μοιραστεί ο χρόνος συμμετοχής των παικτών και να βγει μια σειρά παιχνιδιών με όσο λιγότερο ρίσκο γινόταν. Ο φόβος του τραυματισμού είναι πάντα στο μυαλό ενός αθλητή. Εγώ πιστεύω ότι στο μυαλό των παικτών ήταν περισσότερο ο φόβος του κορωνοϊού και η αγωνιστική κατάσταση που θα είχαν, με δεδομένο ότι πολλοί από αυτούς θα έπρεπε μετά το τέλος της σεζόν να διαπραγματευτούν για την επόμενη τους ομάδα.

Το θέμα είναι τι θα πουν οι παίκτες που θα κληθούν να επιστρέψουν για την νέα σεζόν την 1η Οκτωβρίου. Αν δεχτούμε αυτό που λένε οι επιδημιολόγοι, ότι δηλαδή θα υπάρξει και δεύτερο κύμα κορωνοϊού, τι θα κάνουν; Θα πουν και πάλι «δεν παίζουμε»; Σε αυτή την περίπτωση θα βρισκόμαστε στην αρχή της σεζόν, στην αρχή του συμβολαίου. Αν δεν ξεκινήσει η σεζόν, δεν θα πληρωθούν. Τώρα τα πήραν, πήραν το 80%, ένα μεγάλο κομμάτι. Στο μέλλον τα πράγματα θα είναι διαφορετικά, ο κλοιός θα στενέψει και είμαι σίγουρος ότι θα υπάρχουν ανάλογες ρήτρες από τις ομάδες. Οπότε θα έχει ενδιαφέρον να δούμε τι θα κάνουν τότε παίκτες σαν τον Ντιλέινι που ήταν κάθετα υπέρ της διακοπής.

Πιστεύω πως αν δεν υπήρχε η συμφωνία ELPA – Euroleague για την πληρωμή του 80% του συμβολαίου, κάποιοι θα ήταν πιο διαλλακτικοί στο ενδεχόμενο επιστροφής τους. Εξαρτάται από το σημείο που βρίσκεται η καριέρα κάθε παίκτη και πόσο υπολογίζει τα χρήματα, πάντως το 20% που ήταν η ζημιά ήταν κάτι διαχειρίσιμο, ειδικά από πλευράς παικτών».

Για το παράδειγμα της Ισπανίας: «Βλέπουμε ότι η ACB είναι μια διοργάνωση με ηγετικό ρόλο στον αθλητισμό της χώρας. Ίσως αν στην Ελλάδα ο ΕΣΑΚΕ είχε περισσότερη πυγμή και έλεγε «πάμε να παίξουμε», δεν ξέρουμε πως θα αντιδρούσαν οι ομάδες. Ίσως να παίζαμε, ίσως να είχαμε ισχυρές αντιδράσεις».

Για τις αποφάσεις του ΕΣΑΚΕ σχετικά με υποβιβασμό και πρωταθλητή: «Στην Ελλάδα ο Παναθηναϊκός είχε ένα σημαντικό προβάδισμα, ή στην Premier League η Λίβερπουλ θα ήταν πρωταθλήτρια. Σε άλλα πρωταθλήματα το πράγμα παιζόταν ακόμα η κορυφή. Όσον αφορά την ουρά, δεν ξέρω τι θα γινόταν αν στις τελευταίες θέσεις θα ήταν άλλες ομάδες, π.χ το Λαύριο και το Ρέθυμνο αντί του Άρη και του ΠΑΟΚ. Συμφωνώ ότι οι ομάδες που χωράει το πρωτάθλημα είναι 12, ίσως και λιγότερες, ίσως και 10. Δεν συμφωνώ με την ιδέα του κλειστού πρωταθλήματος, δεν λειτουργεί».

Για τον Γιώργο Βόβορα που αναμένεται να αναλάβει χρέη πρώτου προπονητή στον Παναθηναϊκό: «Χάρηκα πάρα πολύ, γιατί τον γνωρίζω προσωπικά. Από τη στιγμή που τα πράγματα δεν πήγαν όπως τα θέλαμε με ακριβοπληρωμένους ξένους προπονητές, είναι μια ευκαιρία δεδομένης και της συγκυρίας να γίνει ένα restart. Είναι μεγάλη ευκαιρία για τον Γιώργο Βόβορα, αλλά και για τον Παναθηναϊκό. Η ομάδα μπορεί να βρει στο πρόσωπο του Βόβορα έναν άνθρωπο που θα αναδειχτεί μέσα από αυτήν, όπως συνέβη και με τον κύριο Ιτούδη. Να βρει έναν άνθρωπο που θα δουλεύει χωρίς να τον ενδιαφέρει η υστεροφημία του, να κάνει limit-up σαν προπονητής, να ηγηθεί μιας μεγάλης ομάδας και να αναμετρηθεί με τους καλύτερους. Δεν ξέρω ποια θα είναι η ανακοίνωση του κ. Γιαννακόπουλου στις 3 Ιουνίου, ακούγονται πάρα πολλά. Σίγουρα θα έχουμε πτώση στα οικονομικά των ομάδων, όμως δεν ξέρουμε τι σημαίνει αυτό ούτε και για τους υπάρχοντες παίκτες.”

Μου θυμίζει τη περίοδο του Σπόρτινγκ, όταν πρωτοπήγα εγώ στον Παναθηναϊκό και όλες οι μεγάλες εγκαταστάσεις ήταν κλειστές λόγω Ολυμπιακών Αγώνων. Τότε το μπάτζετ ήταν μειωμένο εν γνώσει του κ. Ομπράντοβιτς, έστησαν σιγά σιγά μια ομάδα που θα δημιουργούσε τον κορμό της ομάδας που θα επέστρεφε στο ΟΑΚΑ. Θεωρώ πως κάπως έτσι θα πρέπει να κινηθεί και ο Παναθηναϊκός, είναι μια ευκαιρία να επενδύσει στον κ. Βόβορα και στα δικά του παιδιά, σε συνδυασμό με 2-3 ξένους για να μπορέσει να είναι πανέτοιμος όταν η οικονομία επιτρέψει το κυνήγι των τίτλων».

Για τον Καλάθη: «Αν μειωθεί το μπάτζετ θεωρώ αδύνατον να παραμείνει ο Καλάθης με το συμβόλαιο που έχει, σε μπάτζετ 6, 7, 8 εκατομμυρίων, δεν γίνεται να δίνει το 1/3 σε έναν παίκτη. Από την άλλη κάθε ομάδα χρειάζεται έναν ηγέτη, έναν παίκτη που θα μπορεί να πει μια κουβέντα στα αποδυτήρια. Όσο και αν δεν το πιστεύει ο κόσμος, ο Νικ το έκανε αυτό, όπως το έκανε στο παρελθόν ο Μήτσος και ο «Φράγκι» και πάει λέγοντας. Αυτή τη στιγμή ο leader στον Παναθηναϊκό είναι ο Νικ, είτε αρέσει σε κάποιους, είτε όχι. Με τα τωρινά δεδομένα είναι δύσκολο να παραμείνει, αν πάλι ρίξει και αυτός νερό στο κρασί του, ενδεχομένως να συνεχίσουν να πορεύονται μαζί, ειδάλλως δεν βλέπω τον τρόπο».

Βρείτε μας στο Facebook, στο Twitter και στο Instagram 

Σε live συζήτηση μέσω του Instagram την οποία πραγματοποίησαν η Δώρα Παντέλη και ο Μιχάλης Κακιούζης, φιλοξενήθηκε ο Κώστας Τσαρτσαρής.

Ο παλαίμαχος άσσος του Παναθηναϊκού αναφέρθηκε για την καριέρα του ως παίκτης, αλλά και τις επιλογές του μετά από αυτή, μίλησε για το θέμα της αλλαγής ηγεσίας στην ελληνική Ομοσπονδία του μπάσκετ, αλλά και φυσικά για τον Παναθηναϊκό, πλέκοντας παράλληλα το εγκώμιο του Γιώργου Βόβορα.   

Αναλυτικά όσα είπε

Για την εμπειρία του στην Ισλανδία: «Από ένα κάμπ που πήγα στην Αμερική, βρέθηκα στην Ισλανδία. Βγήκα καλύτερος παίκτης του καμπ και μου έδωσαν μία ακόμα εβδομάδα υποτροφία εκεί. Τότε με πλησίασε ένα προπονητής Αμερικανοθρεμμένος που ήταν προπονητής και στην Ισλανδία.

Επέστρεψα Ελλάδα, τα πράγματα δεν πήγαιναν όπως ήθελα οπότε σκέφτηκα την περίπτωση της Ισλανδίας και τελικά αποφάσισα να πάω.

Πήγα 7 Σεπτεμβρίου, με κοντομάνικο, αλλά γρήγορα κατάλαβα με τι καιρό είχα να κάνω, αφού τότε ήταν μόλις 8 βαθμοί κελσίου.

Για μένα ήταν μία εμπειρία ζωής. Ήταν σαν Πανεπιστήμιο, έμαθα να κάνω πράγματα που δεν θα τα έκανα αλλιώς.

Με συμπεριέλαβαν σε ένα μία ομάδα, All Star World το είχαν ονομάσει με την οποία πήραμε μέρος σε καμπ και γύρισα όλη την Αμερική παίζοντας με Αμερικανικά κολέγια. Από τα 1000 και 1500 άτομα ξαφνικά βρέθηκα να παίζω μπροστά σε 20 και 22 χιλιάδες θεατές. Τρομερή εμπειρία. 

Το καλό είναι ότι τα πήγα πολύ καλά, ήμουν πρώτος ριμπάουντερ στην Ευρώπη κι ένα πρωί με πήρε τηλέφωνο ο κύριος Παπαδημητρίου που ήταν τότε στην Εθνική Ελπίδων. Μιλήσαμε αρκετά και τελικά με κάλεσε στα δοκιμαστικά με την Ελπίδων στην Καλαμάτα».

Αν θα έλεγε στα νέα παιδιά να ζήσουν την ίδια εμπειρία με τον ίδιο στην Ισλανδία ή αλλού: «Σίγουρα θα βοηθούσε παιδιά να πάρουν τέτοιες εμπειρίες.Θα πρέπει και να είναι και τυχεροί αλλά και να έχουν παικτικά κάτι που θα ακουστεί το όνομά τους. Εγώ το είχα αυτό και ήμουν και τυχερός γιατί το όνομά μου έφτασε στα σωστά αφτιά. Αλλά από την άλλη αν είναι να μένουν τα παιδιά εδώ και να βασανίζονται με το Ελληνικό μπάσκετ στις μικρές ομάδες, αν θα πληρώνονται κτλ τότε ναι να πάνε να παίξουν έξω και στην Ισλανδία και όπου αλλού. Θα πρέπει να δουλεύουν πάρα πολλοί γιατί το ταλέντο τους δεν τους φτάνει. Πολλά σούπερ ταλέντα είχα γνωρίσει όλα αυτά τα χρόνια αλλά στην πορεία εξαφανίστηκαν. Η σημερινή γενιά έχει πρόβλημα με τα σόσιαλ, με το φαίνεσθαι με τους αυλοκόλακες και με τους haters. Αν μπεις στο τριπάκι και εγκλωβιστούν εκεί θα έχουν πρόβλημα. Αν δεν το κάνουν ή το κάνουν σωστά τότε μπορούν να βελτιωθούν. Μάνατζερς είχαμε κι εμείς, από τη δεκαετία του 90, απλά έχουν μπει σε πολύ μικρές ηλικίες και αντί να μπουν να παίξουν για την αγάπη για το άθλημα, παίζουν για να κάνουν λεφτά, για συμβόλαια κτλ».

Για τον Αργύρη Πεδουλάκη: «Ο κύριος Ζευγώλης στην Νήαρ Ήστ ήταν ο πρώτος που με πίστεψε, αλλά ο άνθρωπος με έφερε για να δοκιμαστικό ήταν ο κύριος Πολίτης. Στη συνέχεια ο κύριος Πεδουλάκης ήταν αυτός που με έβαλε να παίζω 40 λεπτά αν και άξιζα να παίζω δέκα λεπτά, μου έδωσε ευκαιρίες με έμαθε να προπονούμε σε υψηλό επίπεδο και πιστεύω πως ο Πεδουλάκης είναι ο ιδανικός για τις μικρές ηλικίες και να τους μάθει μπάσκετ. Τα παιδιά πρέπει να μάθουν ότι δεν μπορούν να πιουν την θάλασσα με ένα κουταλάκι. Θα πρέπει να κάνουν υπομονή, να έχουν επιμονή, να παλεύουν, να μάθουν από τα λάθη τους και να μην περιμένουν να παίξουν από τα 18 τους στον Παναθηναϊκό και στον Ολυμπιακό».

Για τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς: «Υπογράφω το πρώτο μου συμβόλαιο με τον Παναθηναϊκό και αμέσως μετά φεύγουμε για φιλικά παιχνίδια. Στο πρώτο παιχνίδι δεν παίζω, αλλά κάνω την πρώτη προπόνηση.

Αρχίζει η προπόνηση και παίζω άμυνα με τον Μακ Ντόλαντ αν θυμάμαι καλά και κάνω ένα σοφτ χετζ άουτ και ξαφνικά σταματάει η προπόνηση και με.. κατσαδιάζει μπροστά σε όλη την ομάδα και μου κόβονται τα γόνατα. Έλεγα τι κάνει τώρα μπροστά σε όλους. Βέβαια αυτό γινόταν με όλους τους νέους και το είδα τα 10 χρόνια που έμεινα εκεί. Ήταν κάτι που το έκανε σε όλους. Ήταν και ένα τεστ για το αν μπορεί ο νέος παίκτης μπορεί να αντέξει στην πίεση. Αν δουλεύεις, παλεύεις, μαθαίνεις, πονάς την ομάδας, την αγαπάς κτλ ο Ομπράντοβιτς θα σε αγαπήσει.

Βλέπαμε πολύ βίντεο, είναι και ο κύριος Ιτούδης έτσι, αλλά πολλές φορές ξεπερνούσαμε το όριο το χρονικό, οι επιστήμονες λένε πως ένας άνθρωπος μπορεί να είναι φουλ συγκεντρωμένος σε ένα βίντεο περίπου 12 λεπτά, ε εμείς βλέπαμε... 112 λεπτά, μπορεί να μπαίναμε στις 6 και με την προπόνηση να τελειώναμε στις 12 το βράδυ.

Πρέπει να καταλάβει ο κόσμος ότι όταν τον βλέπετε να αλλάζει χρώματα στον πάγκο και να ουρλιάζει,  ότι δεν προσβάλει κανέναν στον πάγκο. Ήταν καθαρά μπασκετικά και ήταν ίδια με όλους. Χωρίς διάκριση. Ήταν ο Διαμαντίδης ή ο Ταταρούνης, ένας πιτσιρικάς που είχαμε θα ήταν το ίδιο.

Πολύ σκληρές προπονήσεις. Παρά μόνο μία μέρα πριν από αγώνα να ήταν λίγο πιο χαλαρή. Πολύ σκληρές, δέκα χρόνια που τον είχα δεν θυμάμαι πολλές χαλαρές προπονήσεις, έπρεπε να πας νωρίς να προετοιμαστείς για να μην τραυματιστείς. Προετοιμαζόμασταν πχ για την Σιένα που θα παίζαμε δύο εβδομάδες μετά, αλλά μέχρι τότε είχαμε χαλαρά ματς, αλλά εμείς προπονούμασταν και παίζαμε σε όλα τα ματς και σε όλες τις προπονήσεις λες και παίζαμε με την Σιένα την επόμενη μέρα».

Τι διαφορετικό είχε εκείνη η ομάδα και είχε τόσο καλές σχέσεις αν και μεγάλες προσωπικότητες: «Πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι τα οικονομικά τότε ήταν πολύ καλύτερα από το τώρα. Άρα είχε να διαχειριστεί πολλά λεφτά άρα μπορούσε να διαλέξει από το πρώτο ράφι και με εξαιρετικό χαρακτήρα. Είχε αυτή την πολυτέλεια. Όταν φτιάχνεις τα αποδυτήρια όπως θες είναι εύκολα να φτιάξεις και το παρκέ. Έστισε έναν κορμό το 2003, με Λάκοβιτς, πιο μετά τον Διαμαντίδη, τον Χατζηβρέττα, τον Μπατίστ κτλ». 

Πως ήταν η πρώτη προπόνηση μετά τον Ομπράντοβιτς: «Τον Πεδουλάκη τον ήξερα από το Περιστέρι. Η πρώτη του χρονιά ήταν πετυχημένη, με μία ομάδα εντελώς νέα και πήρε ντάμπλ. Έκανε μεγάλη δουλειά, έβγαλε παίκτες, ήρθε ο Ματσιούλις και έδειξε το ταλέντο του, ο Γκιστ, είναι παιδιά που οφείλουν πολλά στον Πεδουλάκη. Το μόνο περίεργο ήταν το πρώτο βίντεο που εκεί που περίμενες να δεις Ομπράντοβιτς, Ιτούδη, Πιστιόλη κτλ είδες άλλους. Πολλά νέα παιδιά, σκέψου πως ήμασταν μόνο εγώ και ο Διαμαντίδης και έπρεπε να κρατήσουμε την ομάδα και να γνωρίσουμε ουσιαστικά τους πάντες από την αρχή».

Για την προπονητική και το ότι ασχολείται με τις μικρές ηλικίες: «Έβλεπα ότι πολλά παιδιά είχαν κενά στα βασικά του αθλήματος, έτσι αποφάσισα να κάνω αυτό το πράγμα, να μαθαίνω τα βασικά στα παιδιά, να κάνω πέρσοναλ και κατάλαβα ότι αυτό ήταν που μου άρεσε να κάνω. Γιατί βλέπεις παιδιά 15-16 ετών που δεν μπορούν να κάνουν αριστερό μπάσιμο, που δεν έχουν ισορροπία. Μ' αρέσει γιατί είμαι ήρεμος, δεν έχω άγχος, έφτασε σε σημείο να σπάω το στομάχι μου με τον καθένα που με έβλεπε στον δρόμο και έλεγε για την ήττα, έζησα τόσα χρόνια με το πρέπει. Μ' αρέσει αυτό, με γεμίζει να βλέπω τα παιδιά να βελτιώνονται και να σου λένε "κόουτς έπαιξα καλά κι έκανα αυτά που είπες", είναι υπέροχο και είμαι περήφανος».

Για το αν θα γύρναγε ως προπονητής στον Παναθηναϊκό για τους ψηλούς της ομάδας: «Θα το έκανα, είχα κάνει μία τέτοια κουβέντα με τον Παναθηναϊκό, αλλά δεν ήταν ακόμη έτοιμοι για το κομμάτι αυτό. Στο ΝΒΑ βέβαια υπάρχουν προπονητές για κάθε θέση σχεδόν. Στην μετάβαση από Τζόρτζεβιτς σε Πεδουλάκη το έκανα αυτό το πράγμα. Στην πορεία όμως χάλασε, δεν τα βρήκαμε με την διοίκηση και δεν το προχωρήσαμε.

Αλλά θα ήθελα να το ξανακάνω. Υπό προϋποθέσεις βέβαια γιατί έχω οικογένεια που θα πρέπει να την σκεφτώ. Θα ήταν πολύ ωραία να το έκανα με τις σωστές συνθήκες και με όλη την οικογένεια μαζί».

Για την Εθνική ομάδα: «Θα με ενδιέφερε να ασχοληθώ με την ομάδα αλλά και πιο πάνω από αυτήν. Θα ήθελα να την βοηθήσω να κάνει το επόμενο βήμα, να βελτιωθεί. Με σκέφτομαι στον πάγκο να τραβάω το αφτί πιτσιρικά που κάνει ότι θέλει.

Όπως είχαμε εμείς τον κύριο Κολοκυθά, που τον σεβόμασταν, έτσι θέλω κι εγώ να γίνει και να βοηθηθεί η Εθνική ομάδα.

Θεωρώ το υλικό καλό, για 12αδα, όχι μόνο ο Γιάννης, όλοι και οι 12. Απλά έχουμε περάσει σε άλλη εποχή. Υπάρχουν πράγματα στην καθημερινότητα των παικτών που τους επηρεάζουν.

Πρέπει να υπάρχει ένας που να χτυπάει το χέρι στο τραπέζι ώστε να ξαναμπεί η ομάδα σε τροχιά επιτυχιών. Οχι εγώ, δεν θέλω να το κάνω. Υπάρχουν όμως αυτοί που μπορούν και φυσικά να δούμε ποιος θα είναι ο προπονητής και ποια η ηγεσία της Ομοσπονδίας για να δούμε τι θα γίνει».

Για το αν θα υπάρξουν αλλαγές στην ομοσπονδία: «Φαντάζομαι πως αν γίνουν εντελώς νόμιμα να υπάρξουν αλλαγές, νομίζω πως δεν θα είναι ο κύριος Βασιλακόπουλος. Όλοι βλέπουμε ότι πρέπει να αλλάξει η ηγεσία, αλλά δεν θα πρέπει να ξεχνάμε τα όσα έχει προσφέρει στο άθλημα. Πιστεύω απλά πως έχασε το τρένο όταν του προτείναμε να μπουν στην ομοσπονδία και αθλητές για να πάμε το άθλημα μαζί πιο κάτω, αλλά το αρνήθηκε.

Πιστεύω πως πρέπει να γίνουν πάρα πολλές αλλαγές σε όλα τα επίπεδα».

Για τον Παύλο Γιαννακόπουλο και την οικογένεια Γιαννακόπουλου: «Στον Παύλο Γιαννακόπουλο, όπως γενικά στην οικογένεια, το Ελληνικό μπάσκετ χρωστά πολλά. Τους γνώρισα όταν πήγα να υπογράψω το πρώτο μου συμβόλαιο. Ήταν και ο κύριος Κώστας, ο τρίτος αδερφός, που ήταν αντιστάρ. Κάθε χρόνο γνώριζα και κάτι νέο για εκείνους, κάτι καλό. Υπήρχαν και εκρήξεις βέβαια, ως εργοδότες και ως φίλαθλοι του Παναθηναϊκού.

Θα λείψουν πάρα πολύ από το Ελληνικό μπάσκετ. Θετικές αναμνήσεις και για πάντα στην καρδία μου».

Για τον Βόβορα τώρα: «Ήταν αδικημένος που δεν συνέχισε να είναι ο προπονητής του Παναθηναϊκού από Πεδουλάκη σε Πιτίνο. Η ομάδα στα δύο ματς πήγε καταπληκτικά, είναι πολύ καλός προπονητής. Ο Πιτίνο δεν έκανε για τον Παναθηναϊκό, μας πρόσφερε πολύ ωραίες ιστορίες και ωραίες συνεντεύξεις τύπου. Έχασε παίκτες, η ομάδα δεν παρουσίασε τίποτα. Έπρεπε να προσαρμοστεί εκείνος στην Ευρώπη και όχι η Ευρώπη σε εκείνον. Πιστεύω πως ο Βόβορας θα ήταν εξαιρετικός για τον Παναθηναϊκό».

Για τον Μήτογλου: «Αν δεν παρασυρθεί από τα σόσιαλ, επειδή προπονείται πολύ καλά, προσέχει το σώμα του και μαθαίνει θα κάνει πράγματα. Να μην τους βαφτίζουμε Τσαρτσαρή ή Νοβίτσκι. Να γίνει ο Μήτογλου. Το μέλλον του ανήκει και μπορεί να κάνει πράγματα. Να λένε τα νέα παιδιά ότι θέλω να γίνω σαν τον Μήτογλου».

Βρείτε μας στο Facebook, στο Twitter και στο Instagram

Στον αέρα ραδιοφωνικού σταθμού φιλοξενήθηκε ο Κώστας Τσαρτσαρής, ο οποίος μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στον Παναθηναϊκό, τη βράβευσή του από το «τριφύλλι» για την προσφορά του, την οικογένεια Γιαννακόπουλου, αλλά και για τα όσα συμβαίνουν στο χώρο του μπάσκετ τις τελευταίες ημέρες.  

Αναλυτικά οι δηλώσεις του παλαίμαχου άσσου του Παναθηναϊκού στον ραδιοφωνικό σταθμό Sport fm.

Το Περιστέρι για πρώτη φορά μετά τη σεζόν 2000-2001 που υπήρξατε παίκτης της ομάδας κατάφερε να κερδίσει ξανά τους τρεις μεγάλους της Αθήνας τον Παναθηναϊκό, τον Ολυμπιακό και την ΑΕΚ και τους δύο της Θεσσαλονίκης ΠΑΟΚ και Άρη. Κοινός παρανομαστής και στις δύο ομάδες ο Αργύρης Πεδουλάκης. Πως σας φάνηκε η δυναμική επανεμφάνιση της ομάδας στην Α1 και ποια η γνώμη σας για τον κόουτς και αυτό το σπουδαίο επίτευγμα; 

«Χάρηκα πάρα πολύ για την ομάδα του Περιστερίου και φυσικά για τον κύριο Πεδουλάκη διότι γνωριζόμαστε πάρα πολλά χρόνια, χρωστάω πάρα πολλά στον ίδιο αλλά φυσικά και στο Περιστέρι γιατί μέσα από την ομάδα μπόρεσα να κάνω το άλμα για τον Παναθηναϊκό. Δεν μου προξένησε ιδιαίτερη εντύπωση η φετινή πορεία. Προφανώς δεν περίμενε κανείς να κερδίσει και τους τρεις μεγάλους και να κάνει τόσες εντυπωσιακές εμφανίσεις μέχρι τέλους. Παρ’ όλ’ αυτά όμως ήξερα ότι θα είναι μια πολύ ανταγωνιστική ομάδα, από την έδρα της οποίας δεν θα μπορούσε να περάσει κανείς πολύ εύκολα και ελπίζω να τα πάει εξίσου καλά και στα πλέι-οφ». 

Πρόσφατα βραβευτήκατε από το σύλλογο του Παναθηναϊκού για την προσφορά σας στην ομάδα. Πως αισθανθήκατε βλέποντας ένα ολόκληρο γήπεδο να σας αποθεώνει; 

«Προφανώς πολύ μεγάλη υπερηφάνεια αλλά και ευγνωμοσύνη προς το σύλλογο πρώτα απ’ όλα και δεύτερον προς τον κόσμο, ο οποίος αναγνώρισε την προσπάθεια που κατέβαλα τόσα χρόνια σαν μέλος της ομάδας. Βέβαια είναι πράγματα τα οποία έχουμε κάνει όλοι μαζί, δηλαδή τόσο οι φίλαθλοι όσο και η ομάδα που συνδυάστηκαν με πάρα πολλούς τίτλους και έτσι έχουμε μείνει στο μυαλό του κόσμου σαν μια πολύ ευχάριστη ανάμνηση». 

Οικογένεια Γιαννακόπουλου, ένα τεράστιο κεφάλαιο για το ελληνικό μπάσκετ. Έχοντας συνεισφέρει σε μεγάλο βαθμό στην άνοδο του αθλήματος στη χώρα μας. Τι διαφορετικό πιστεύετε ότι είχαν ο Παύλος κι ο Θανάσης που τους έκαναν αγαπητούς σ’ όλο το φίλαθλο κόσμο; 

«Ήταν άνθρωποι, οι οποίοι ήταν πολύ προσγειωμένοι. Μπορεί να είχαν από πίσω έναν επιχειρηματικό κολοσσό, παρ’ όλα αυτά τους ένιωθες σαν να είναι άνθρωποι της διπλανής πόρτας, ήταν πολύ δίκαιοι άνθρωποι, ανιδιοτελείς που έβαλαν την ομάδα πάνω από προσωπικές στιγμές και ξόδεψαν χρόνο από το επιχειρηματικό τους γίγνεσθαι. Ήταν άνθρωποι που αναβίωσαν μαζί με κάποιους άλλους φυσικά του χώρου το ελληνικό μπάσκετ, το έφεραν πολύ ψηλά και εξακολουθεί να βρίσκεται σε πάρα πολύ υψηλό επίπεδο». 

Η κόντρα ανάμεσα στον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό έχει πλέον άμεσο αντίκτυπο και στις υπόλοιπες ομάδες του πρωταθλήματος, ωστόσο έπρεπε να υπάρξει η παραμονή μίας ομάδας και ο υποβιβασμός μίας άλλης άνευ αγώνος για να ευαισθητοποιηθούν κι αυτές πάνω σ’ αυτό το θέμα. Πως κρίνεται αυτό το τέλμα και την «ποδοσφαιροποίηση» που παρατηρείται στο ελληνικό μπάσκετ και ποια θεωρείται ότι είναι η ενδεδειγμένη λύση; 

«Νομίζω δεν είναι σωστό να λέμε "ποδοσφαιροποίηση". Δυστυχώς στην Ελλάδα οι φίλαθλοι είτε είναι στο ποδόσφαιρο, είτε στο μπάσκετ, είτε ακόμα και στο πόλο, που είχε αρκετά κρούσματα κι εκεί, είναι οι ίδιοι. Πρώτα απ’ όλα λοιπόν πρέπει να ξεκινήσουμε από το κεφάλι. Το κεφάλι είναι η κοινωνία, είναι οι αρμόδιες αρχές και το Υπουργείο Αθλητισμού, που θα πρέπει να χτυπήσει το χέρι στο τραπέζι και να δώσει μία λύση. Προφανώς στη συνέχεια θα πρέπει και οι πρόεδροι των συγκεκριμένων ομάδων να ρίξουν λίγο νερό στο κρασί τους και να δουν τη γενικότερη εικόνα, η οποία είναι το μέλλον του αθλητισμού και του μπάσκετ, στη δική μας περίπτωση. Είναι άσχημο να βλέπουμε ομάδες να μην ξέρεις τι θα σου ξημερώσει, εάν θα παίξουν ένα παιχνίδι ή δεν θα παίξουν. Αθλητές να μην ξέρουν ποιο θα είναι το μέλλον τους εάν θα είναι στην πρώτη κατηγορία ή στην δεύτερη και γενικότερα βγαίνει προς τα έξω είναι μια άσχημη εικόνα. Θα πρέπει λοιπόν αυτή να διορθωθεί άμεσα γιατί φοβάμαι ότι το μέλλον δεν θα είναι ευοίωνο». 

Κεφάλαιο εθνική ομάδα. Όντας για αρκετά χρόνια μέλος της και παρών στις μεγάλες επιτυχίες του 2005 και του 2006. Τι πιστεύετε ότι λείπει από την εθνική για να επανέλθει στο δρόμο των επιτυχιών; Και πως βλέπετε την προσπάθεια στο Παγκόσμιο της Κίνας; 

«Κοιτάξτε φαντάζομαι ότι είναι μόνο λεπτομέρειες, γιατί όπως και να ‘χει αυτά τα τουρνουά Παγκόσμια, Ευρωπαϊκά ή και Ολυμπιακοί Αγώνες είναι ένα σπριντ, είναι λίγοι αγώνες δεν είναι μία σεζόν οκτώ μηνών, οπού μπορείς εκεί να διορθώσεις πράγματα, οπότε οι λεπτομέρειες είναι που κάνουν τη διαφορά. Στη δική μας περίπτωση νομίζω ότι θα ‘πρεπε να ασχολούμαστε λιγότερο για αν θα έρθει ο Γιάννης ή γιατί δεν ήρθε και τι συνέβη και να ασχοληθούμε με τους παρόντες στην ομάδα, να τους βοηθήσουμε και να τους πιστέψουμε για να μπορέσουν να προσφέρουν το καλύτερο». 

Πλέον ασχολείστε με τη μετάδοση των βασικών του μπάσκετ μέσω της σχολής που δημιουργήσατε το «In The Paint» και το καλοκαίρι έχετε προγραμματίσει για 5η συνεχόμενη χρονιά το «Basketball Veria Camp». Ενώ πρόσφατα συμμετείχατε στο «Training Hub» στα Κιούρκα. Μπορείτε να μας πείτε κάποια λόγια γι’ αυτά τα εγχειρήματα; 

«Το “Training Hub” είναι το γυμναστήριο που άνοιξε ένας φίλος, δεν έχω κάποια σχέση μ’ αυτό, απλά παρευρέθηκα εκεί πέρα, μου άρεσε αυτό που είδα και τίποτα περισσότερο. Το δικό μου κομμάτι είναι το camp που κάνω στη Βέροια, στη γενέτειρα μου εδώ και πέντε χρόνια. Είναι μία προσπάθεια που γίνεται σε συνεργασία και με το δήμο και με τις τοπικές ομάδες και έχει πολύ μεγάλη απήχηση από στο κοινό της πόλης αλλά και από τις γύρω περιοχές. Έτσι κάθε χρόνο προσπαθούμε να βάζουμε καινούρια πράγματα, να δώσουμε στα παιδιά την ευκαιρία να μάθουν τα βασικά του αθλήματος, να γνωρίσουν κάποιες προσωπικότητες του αθλητισμού που κάθε χρόνο έρχονται τους μιλάνε και τους δείχνουν πράγματα και φυσικά να κοινωνικοποιηθούν και όλα τ’ άλλα πολύ ωραία που μπορεί να προσφέρει ο αθλητισμός. Το “In The Paint” είναι μία προσπάθεια που την είχα πάντα στο μυαλό μου γιατί μεγάλωσα μαθαίνοντας πολύ σωστά τα βασικά του αθλήματος. Από τη Βέροια κιόλας μέχρι και το τέλος της καριέρας μου είχα ανθρώπους οι οποίοι μου δίδασκαν καθημερινώς τα βασικά και θεωρώ ότι το μπάσκετ στηρίζεται κυρίως σ’ αυτά και ύστερα έπονται τα υπόλοιπα. Είναι μία ιδέα που την είχα λοιπόν και την υλοποίησα, να δώσω στα παιδιά, αυτά που έμαθα κι εγώ από τους πολύ μεγάλους προπονητές που είχα σ’ όλη μου την καριέρα, ώστε να μπορέσουν κι αυτά να έχουν μια πιο εύκολη πορεία όσο μπορούν στο χώρο γιατί όταν ξέρεις πάρα πολύ καλά τα βασικά όλα γίνονται πιο εύκολα». 

Βρείτε μας στο Facebook, στο Twitter και στο Instagram