Ο Βασίλης Κασιμάτης γράφει για την παράδοση άνευ όρων του Παναθηναϊκού στην Κωνσταντινούπολη και τη βελτίωση που δεν έρχεται, σε αντίθεση με το ντέρμπι για τον ημιτελικό Κυπέλλου.
Με τους παλμούς να έχουν πέσει αισθητά και τα νεύρα να έχουν κάπως χαλαρώσει από τη χθεσινή ντροπιαστική εμφάνιση, κυρίως και δευτερεύοντος ήττα του Παναθηναϊκού στην Κωνσταντινούπολη, πήρα την απόφαση να γράψω.
Ξεκινώντας, ξεκαθαρίζω πως όποιος περιμένει στις παρακάτω γραμμές να διαβάσει αναθέματα και λογής-λογής «ξεκατινιάσματα», καλό θα είναι να σταματήσει την ανάγνωση εδώ και να ψάξει κάπου άλλου να τα βρει. Αφενός είμαι της άποψης πως οποιαδήποτε κριτική (τις περισσότερες φορές) μπορεί να γίνει με όμορφο τρόπο, αφετέρου η στιγμή δεν απαιτεί να ανέβουν οι τόνοι, καθώς ακολουθεί ματς «σταθμός» κόντρα στον Ολυμπιακό που ενδεχόμενος θα κρίνει τον πρώτο τίτλο της σεζόν.
Την Παρασκευή το βράδυ (δυστυχώς) δεν είδαμε κάτι διαφορετικό από αυτό που έχουμε δει στα μέχρι τώρα εκτός έδρας παιχνίδια του Παναθηναϊκού στην Ευρωλίγκα. Οι «πράσινοι» για κάποια λίγα λεπτά ήταν μέσα στο παιχνίδι και στη συνέχεια με ένα σερί του αντιπάλου εξαφανίστηκαν, παίρνοντας μαζί τους και την τελευταία ικμάδα πάθους και πίστης, ότι η κατάσταση μπορεί στη συνέχεια να ανατραπεί. Στο τελευταίο, ΟΛΟΙ (παίκτες και προπονητικό επιτελείο) οι «πράσινοι» κρίνονται ως απαράδεκτοι, καθώς ακόμα και αν οι ίδιοι δεν πιστεύουν πως μπορούν να καλύψουν διαφορά 19 ή και περισσότερων πόντων κόντρα στη Φενέρ ή σε κάθε «Φενέρ», έχουν την ελάχιστη υποχρέωση να προσπαθήσουν για το σήμα στη φανέλα που φοράνε, κάτι που στο χθεσινό ματς δεν συνέβη.
Εκτός από το κομμάτι της ψυχολογίας, δεν είδαμε κάτι διαφορετικό ούτε και στο τακτικό κομμάτι του αγώνα. Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς κάθε φορά που τίθεται ως αντίπαλος του Παναθηναϊκού τα τελευταία χρόνια, το πλάνο του για να πάρει τη νίκη έχει σημείο αναφοράς και λέγεται Νικ Καλάθης. Ο Σερβός κόουτς επιλέγει στην άμυνα να ρίχνει «μπασκετικό ξύλο» στον αρχηγό του Παναθηναϊκού στα ¾ του γηπέδου και στη συνέχεια του κόβει τη δημιουργία προς τους συμπαίκτες του, δίνοντάς του την επιλογή του σουτ με άντερ σε όλα τα σκριν. Ακόμα και όταν ο Καλάθης δεν θα επιχειρήσει το σουτ και θα ψάξει άλλες λύσεις, το «τριφύλλι» δυσκολεύεται να σκοράρει, κουράζεται, χάνει την ψυχραιμία του και έτσι σιγά σιγά, η κατά τα άλλα πιο ποιοτική Φενέρ ανοίγει τον τέμπο και τη διαφορά στο σκορ.
Την ίδια ακριβώς στρατηγική με τον «Ζοτς» ακολουθεί και ο μαθητής του, Δημήτρης Ιτούδης, θυμίζοντας πως στο παιχνίδι του ΟΑΚΑ ο τεχνικός της ΤΣΣΚΑ είχε προορίσει για αυτό τον ρόλο τον Ντάνιελ Χάκετ, ωστόσο το «τριφύλλι» στο τέλος επικράτησε, ενώ παρόμοια τακτική ακολουθεί και ο Σαρούνας Γιασικέβιτσιους με την Ζαλγκίρις. Το ίδιο ίσως κάνει και ο Ντέιβιντ Μπλατ, που υπέγραψε τον Μπριάντε Γουέμπερ, ο οποίος προορίζεται να έχει αυτόν το ρόλο στο νοκ άουτ ματς της Τετάρτης κόντρα στον Ολυμπιακό για το Κύπελλο.
Και αν για τον αρχηγό των «πρασίνων» η υποχρέωσή του είναι να βελτιώσει το σουτ ακόμα και αν 30άρισε, ο Ρικ Πιτίνο επιβάλλεται να έχει τη δική του απάντηση στις τακτικές των αντίπαλων προπονητών, βελτιώνοντας παράλληλα την ομαδική λειτουργία των πρωταθλητών ακόμα και αν ο αρχηγός του δεν είναι σε καλή βραδιά. Για αυτό άλλωστε τον πλήρωσε και τον έφερε ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος, δίνοντάς του «προίκα» τους Κιλπάτρικ και Πέιν και όχι για κάποιον άλλον λόγο.
Μέχρι στιγμής η βελτίωση αυτή δεν έχει υπάρξει και ευχή όλων που αγαπάμε τον Σύλλογο είναι να εμφανιστεί για πρώτη φορά στο παιχνίδι της Τετάρτης κόντρα στον Ολυμπιακό. Ο νοκ άουτ ημιτελικός Κυπέλλου κατά 99% θα κρίνει τον πρώτο τίτλο της σεζόν και οι «πράσινοι» είναι υποχρεωμένοι μετά το τέλος του να πανηγυρίσουν την πρόκρισή τους στον τελικό.
ΥΓ. Μέσα σε όλα έρχεται και ένας ακόμα τραυματισμός, αυτός του Λοτζεσκί να προστεθεί στα προβλήματα. Ο Αμερικανός μαζί με τον Παππά, και ίσως τον Λάνγκφορντ είναι εκτός από τον ημιτελικό και ο Σον Κιλπάτρικ θα τραβήξει το «κουπί» στη θέση «2».
Βασίλης Δ. Κασιμάτης