Γράφει ο Βασίλης Δ. Κασιμάτης

Λένε πως η επιτυχία από την αποτυχία απέχει πολύ λίγο και πολλές φορές αυτό ισχύει. Ακόμη περισσότερο στον αθλητισμό και φυσικά στο μπάσκετ. Σίδερο και μέσα… μάγκας, σίδερο και έξω μ@λ@κ@ς. Στην πρώτη επιτυχημένος, στη δεύτερη αποτυχημένος.

Υπάρχουν όμως και οι περιπτώσεις που δεν μπορούν να χαρακτηριστούν με κάποια από αυτές τις δύο λέξεις. Μία τέτοια περίπτωση είναι και αυτή του Παναθηναϊκού στη φετινή Euroleague. Οι «πράσινοι» βρέθηκαν ως κάτοχοι του τροπαίου στο Final Four του Άμπου Ντάμπι, ήταν κατώτεροι των περιστάσεων στον ημιτελικό με τη Φενέρμπαχτσε και γνώρισαν την ήττα. Τόσο απλά; Ναι, τόσο απλά. Η ομάδα του Σαρούνας Γιασικεβίτσιους παρουσιάστηκε διαβασμένη, πιο πεινασμένη, καλύτερη σε όλους τους τομείς του αγώνα και πέρασε δίκαια στον τελικό, βάζοντας έτσι τέλος στις ορέξεις των «πρασίνων» για back to back κατάκτηση.

Σίγουρα, η συμμετοχή του Παναθηναϊκού στο Final Four δεν συνιστά από μόνη της επιτυχία. Για να ισχύσει κάτι τέτοιο θα πρέπει να υπάρξει και κατάκτηση του τροπαίου. Οι «πράσινοι», ειδικότερα από τη στιγμή που ξεκίνησαν οι βαρβάτες επενδύσεις από το Δημήτρη Γιαννακόπουλο, απέκτησαν ένα από τα μεγαλύτερα μπάτζετ της διοργάνωσης και όλα τα καλά που συνοδεύουν αυτή τη συνθήκη.

Αυτό όμως είναι γνωστό πως δε σε κάνει πρωταθλητή. Ή αν θέλετε πιο σωστά, δε σε κάνει οπωσδήποτε πρωταθλητή! Άμα ήταν έτσι, οι ομάδες θα μετρούσαν τους προϋπολογισμούς τους και αυτή με το μεγαλύτερο μπάτζετ θα έπαιρνε το τρόπαιο. Καλώς ή κακώς, υπάρχουν και οι άλλοι που παίζουν. Υπάρχουν οι κακές στιγμές, οι ατυχίες και άλλοι παράμετροι, οι οποίες σε νοκ-άουτ ματς είναι καταδικαστικές… Έτσι και ο κακός Παναθηναϊκός… καταδικάστηκε στον ημιτελικό.

Δε θα πρέπει να ξεχνάμε ότι το «τριφύλλι» έκανε μεγάλη προσπάθεια τη φετινή σεζόν για να βρεθεί στο Final Four, περνώντας από 1.002 κύματα, με τον έναν τραυματισμό να ακολουθεί τον άλλο. Πρώτα ο Μάριους Γκριγκόνις, στην αρχή της σεζόν, ο οποίος ακόμα δεν έχει επιστρέψει και κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα ότι θα γίνει κάτι τέτοιο. Μετά ο Ματίας Λεσόρ, ο οποίος έφαγε ένα 5μηνο στα πιτς, στη συνέχεια ο Ομέρ Γιούρτσεβεν που έλειψε για κάνα δίμηνο, ενώ στο ήδη αποδεκατισμένο ρόστερ προστέθηκε και ο τραυματισμός του Ιωάννη Παπαπέτρου. Στο διάστημα αυτό οι «πράσινοι» χρειάστηκαν να κάνουν δύο προσθήκες νέων σέντερ (Γκέιμπριελ-Πλάις) και αυτοί να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα. Παράλληλα, χρειάστηκαν να επιβαρυνθούν με το χρόνο τον παροπλισμένων συμπαικτών τους οι διαθέσιμοι στο ρόστερ παίκτες.

Όλα αυτά δεν είναι εύκολα να τα διαχειριστεί μία ομάδα ή δεν σημαίνει ότι πάντα θα καταφέρει να τα διαχειριστεί, ακόμη και αν γνωρίζει πως οι τραυματισμοί είναι μέρος της ζωής! Ειδικότερα όταν χάνεις το βασικό σου 3άρι στο… καλημέρα σχεδόν της σεζόν και στη συνέχεια το βασικό σου 5άρι και κατά γενική ομολογία, τον καλύτερο σέντερ της Ευρώπης.

Παρά ταύτα, ο Παναθηναϊκός βρήκε τον τρόπο να καλύψει όλες αυτές τις αναποδιές και να βρεθεί εκεί που όφειλε για να υπερασπιστεί τον τίτλο. Έφτασε στην πηγή, δεν ήπιε νερό. Αυτή είναι η ζωή. Πάμε παρακάτω... γιατί υπάρχει και το πρωτάθλημα!

Ούτε θα χαρακτηρίσουμε επιτυχία τη συμμετοχή στο Final Four, ούτε αποτυχία επειδή δεν ήρθε το τρόπαιο. Άλλωστε είναι γνωστό πως συμβόλαιο με τις νίκες και τους τίτλους δεν έχει υπογράψει κανείς! Όσα χρήματα και να διαθέτει, όση καλή διάθεση και όσο χρόνο αφιερώσει σε κάτι.

Αποτυχία θα είναι εάν ο Παναθηναϊκός σταματήσει να προσπαθεί και να επενδύει, προκειμένου να γίνει ακόμα καλύτερος σε όλους τους τομείς. Ακόμα και σε αυτούς που είναι ήδη καλός! Αποτυχία θα είναι εάν ο Παναθηναϊκός δεν εξετάσει τους λόγους που παρουσιάστηκε κατώτερος των περιστάσεων στο ματς με τη Φενέρ. Τότε θα υπάρχει πρόβλημα!

Βρείτε μας στο Facebook, στο Twitter και στο Instagram

Ο Βασίλης Κασιμάτης γράφει για τα πρώτα άγουρα συμπεράσματα από το 4^ο τουρνουά «Παύλος Γιαννακόπουλος», μία εβδομάδα πριν ο Παναθηναϊκός διεκδικήσει τον πρώτο τίτλο της σεζόν.

Το 4ο τουρνουά «Παύλος Γιαννακόπουλος» ολοκληρώθηκε με τον Παναθηναϊκό να δίνει τα δύο πιο σημαντικά του διαγωνίσματα, μία εβδομάδα πριν μπει στην αρένα ως ένας από τους τέσσερις μονομάχους που ερίζουν για την κατάκτηση του Super Cup, του πρώτου τίτλου της σεζόν. Η αλήθεια είναι πως αυτή τη στιγμή ασφαλή συμπεράσματα δεν μπορεί να βγάλει κανείς.

Χωρίς τρεις βασικούς παίκτες του ροτέισιον (Γκριγκόνις, Πονίτκα και 4άρι μεταγραφή) είναι βέβαιο πως η εικόνα των «πρασίνων» που είδαμε στα δύο ματς επιπέδου Euroleague με Εφές και Αρμάνι δεν αποτελεί τον «καθρέπτη» από όσα θα δείξει το σύνολο του Ντέγιαν Ράντονιτς στις επίσημες υποχρεώσεις του μελλοντικά. Ο αμυντικός μπούσουλας όμως στο παιχνίδι των «πράσινων» είναι τόσο εμφανής, όσο και η… πίεση στην μπάλα στις κατοχές του αντιπάλου από τα γκαρντ των «πρασίνων».

Με αριστούχο τον Πάρις Λι στο συγκεκριμένο κομμάτι και τον Νέιτ Ουόλτερς να έπεται, οι «πράσινοι» έδειξαν πως πλέον διαθέτουν δύο κανονικά πλέι μέικερ για τις αγωνιστικές τους ανάγκες σε Ελλάδα και Ευρώπη. Σαφώς και δε μιλάμε για Top Class παίκτες, αλλά τη δουλειά τους την κάνουν καλά και μάλιστα τη συνδυάζουν με ανάλογη απόδοση στο εκτελεστικό και δημιουργικό κομμάτι στην άλλη άκρη του παρκέ (εκεί υπερτερεί ο Ουόλτερς), πράγμα πολύ πολύ σημαντικό για την ισορροπία που πρέπει να χαρακτηρίζει παίκτες σε αυτό το επίπεδο.

Και αν οι δύο προαναφερόμενοι γκαρντ έχουν αρκετά ένσημα στο επίπεδο της Euroleague και είναι πιο εύκολη η προσαρμογή τους, κάτι τέτοιο δεν ισχύει για τον Άντριου Άντριους. Ο νεοφερμένος Αμερικανός φαίνεται πως ακόμα χρειάζεται χρόνο να προσαρμοστεί στις αυξημένες απαιτήσεις του Παναθηναϊκού, παρότι προσπαθεί πολύ εντός του παρκέ, χωρίς όμως να τα καταφέρνει καλά προς ώρας. Μάλιστα, εάν το 4άρι που απομένει να αποκτηθεί είναι και αυτός ξένος (αυτό είναι άλλωστε το πιθανότερο), τότε το ρόστερ θα φτάσει στους 8 ξένους παίκτες, στοιχείο που δεν αποκλείεται να φέρει τον Αμερικανό ακόμα και εκτός ομάδας, καθώς δύσκολα θα πορευτεί το «τριφύλλι» με 8άδα στους ξένους.

Οι Παναγιώτης και Γιώργος Καλαϊτζάκης με τη σειρά τους συμβάλουν τα μέγιστα στην αμυντική συνοχή. Τα δίδυμα αδέρφια με το μπόι, την σκληράδα τους και τα γρήγορα πόδια μπορούν να μαρκάρουν από το 1 έως και το 3 του αντιπάλου. Στην επίθεση ο ρόλος τους είναι περιορισμένος, αλλά έχουν μπροστά τους όλο το χρόνο να βελτιωθούν και να πάρουν περισσότερες ευθύνες και σε αυτόν τον τομέα του παιχνιδιού. Στο χέρι τους είναι αν θα καταφέρουν ή όχι. Στον Παναθηναϊκό τους πιστεύουν πάντως!

Ο έμπειρος Ντέρικ Ουίλιαμς προς ώρας κολυμπάει στα ρηχά. Ο βασικός πάουερ φόργουορντ δεν έχει καταφέρει να δικαιολογήσει τον τίτλο του. Φυσικά αποτελεί και αυτός μέρος μίας ολοκαίνουργιας ομάδας και είναι απολύτως φυσιολογικό να ψάχνεται, όπως και οι υπόλοιποι για να βρουν στο 100% συνοχή και ξεκάθαρους ρόλους. Το γεγονός ωστόσο πως τα τελευταία πέντε χρόνια, που αγωνίζεται στην Ευρώπη, έχει αλλάξει ισάριθμές ομάδες (Μπάγερν, Φενέρμπαχτσε, Βαλένθια, Μακάμπι, Παναθηναϊκός), εμένα με προβληματίζει.

Ολοκληρώνοντας με τα νέα μεταγραφικά αποκτήματα, ο Αρτούρας Γκουντάιτις δείχνει να είναι ο παίκτης που όντως προσφέρει κάποια διαφορετικά χαρακτηριστικά από αυτά του Γιώργου Παπαγιάννη. Ο Λιθουανός σέντερ δεν είναι εντυπωσιακός στο μάτι κατά τη διάρκεια των αγώνων, φέρνει όμως δύναμη και παιχνίδι με πλάτη στην ρακέτα, συμπληρώνοντας τα γρήγορα πόδια και το μεγάλο μέγεθος του Έλληνα σέντερ. Αμφότεροι φυσικά βασίζουν πολλά κυρίως στη συνεργασία τους με τους Λι και Ουόλτερς, υπολογίζοντας πως μέσα από την τριβή των προπονήσεων και των αγώνων θα ρολάρουν ολοένα και καλύτερα. Αν το ζεύγος των «πράσινων» σέντερ θα αποδειχτεί μπελάς για τις αντίπαλες άμυνες μένει να φανεί!

Κάνοντας μία σύντομη αναφορά στους Λευτέρηδες, Μποχωρίδη και Μαντζούκα, αμφότεροι θα έχουν ενεργό ρόλο στο ροτέισιον. Ο έμπειρος γκαρντ όντας μέλος μίας καλύτερης ομάδας από την περσινή (σε αυτό δεν τίθεται θέμα, αλλά δεν πρόκειται και για κατόρθωμα), θα μπορέσει να υπηρετήσει καλύτερα τον ρόλο του και να προσφέρει περισσότερα. Από την άλλη ο νεαρός φόργουορντ έχει δουλέψει αρκετά σε ατομικό επίπεδο και αυτό φαίνεται, πρώτα απ’ όλα στο σώμα του, αλλά και στην απόδοσή του (αναλογικά πάντα με το χρόνο που πήρε) στα φιλικά, κυρίως σε αυτά του τουρνουά στην Ιταλία. Ο Ράντονιτς τον έβαλε τόσο στο «3», όσο και στο «4», ωστόσο το ζήτημα είναι αφενός να κατασταλάξει η θέση για την οποία προορίζεται, αφετέρου να έχει ευκαιρίες να δείξει το ταλέντο του και μέσα στη σεζόν, όταν θα έχει αποκτηθεί και το δεύτερο 4άρι και φυσικά θα έχουν ενσωματωθεί πλήρως οι Γκριγκόνις και Πονίτκα. Ο Νίκος Χουγκάζ φαίνεται να είναι στις πίσω επιλογές, όπως και ο νεαρός Αλέξανδρος Σαμοντούροβ, που όμως είναι βέβαιο ότι θα τον δούμε να παίρνει χρόνο συμμετοχής σε ματς του ελληνικού πρωταθλήματος. Άλλωστε αποτελεί μεγάλη επένδυση τόσο για τον Παναθηναϊκό όσο και για το ελληνικό μπάσκετ γενικότερα.

Τέλος ένα μικρό σχόλιο για τις νέες εμφανίσεις του Παναθηναϊκού για τις οποίες γίνεται συζήτηση μετά την πρόσφατη αποκάλυψή τους. Παρότι η Adidas είναι κατά τη γνώμη μου η κορυφαία μάρκα σε αθλητικό υλικό και αποτέλεσε απώλεια που πριν από χρόνια σταμάτησε τη συνεργασία της με την ΠΑΕ Παναθηναϊκός, φέτος δεν έκανε καλή δουλειά με την πρώτη εμφάνιση του μπασκετικού Παναθηναϊκού. Ενώ η απόχρωση του πράσινου είναι επιτυχημένη, το καρό σχέδιο δεν είναι καθόλου κολακευτικό, το αντίθετο θα έλεγα! Η δεύτερη εμφάνιση είναι σαφώς προτιμότερη.

Σε κάθε περίπτωση, ας είναι… όμορφη η ομάδα και τη φανέλα θα την «καταπιούμε».

Βασίλης Δ. Κασιμάτης

Βρείτε μας στο Facebook, στο Twitter και στο Instagram

Ο Βασίλης Κασιμάτης κάνει τον απολογισμό της  χρονιάς που ολοκληρώθηκε για τον μπασκετικό Παναθηναϊκό, στέκεται στα λάθη που δεν πρέπει να επαναληφθούν, αλλά και στο διοικητικό που πρέπει να λυθεί.

Τέλος λοιπόν και επίσημα στη σεζόν 2021-22 για την Basket League με τον Ολυμπιακό να επιστρέφει στην μεγάλη κατηγορία και τους τίτλους. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η ομάδα του Πειραιά ήταν καλύτερη και πιο σταθερή από τον Παναθηναϊκό, όχι μόνο στους τελικούς αλλά σε όλη τη διάρκεια της χρόνιας, είχε πιο γεμάτο ρόστερ και έτσι μπόρεσε να φτάσει στην κατάκτηση του νταμπλ. Την ίδια ώρα ο Παναθηναϊκός των εσόδων-εξόδων και των ελλειμματικών σε ποιότητα παικτών όσο και να ήθελε να παρουσιαστεί ανταγωνιστικός σε καμία περίπτωση δεν μπόρεσε να τα καταφέρει. Ως αποτέλεσμα, οι «ερυθρόλευκοι» πανηγύρισαν το 13^ο πρωτάθλημα της ιστορίας τους, οι «πράσινοι» έμειναν στα… 40 και η ζωή συνεχίζεται!

Φυσικά ένα χαμένο πρωτάθλημα δε σημαίνει κάτι για τον Παναθηναϊκό. Θα μπορέσουν να το αντέξουν όλοι στον «πράσινο» οργανισμό. Ένα από αυτά που πληγώνουν, πέρα από την εικόνα του «τριφυλλιού» σε πολλά παιχνίδια που συνοδεύτηκε από μεγάλες σε έκταση ήττες, είναι το γεγονός πως από τη συγκεκριμένη σεζόν δεν μπόρεσε να κερδίσει απολύτως τίποτα. Δεν αναφέρομαι στο κομμάτι των τίτλων, καθώς εκεί υπάρχει το Super Cup που έδωσε συνέχεια στο τρομερό σερί που τρέχει το «τριφύλλι» και το θέλει να βάζει στην τροπαιοθήκη του τουλάχιστον μία κούπα τις τελευταίες 27 αγωνιστικές περιόδους. Αλλά και να μην υπήρχε το «κακό» θα ήταν και πάλι μικρό.

Αναφέρομαι σε όλα τα υπόλοιπα θέματα. Για να σας προλάβω… καλή η συμφωνία για την απόκτηση του ΟΑΚΑ για 49 χρόνια, καλό και το σκεπτικό «δικό μας γήπεδο = περισσότερα έσοδα = μεγαλύτερο μπάτζετ = ποιοτικότεροι παίκτες», ωστόσο κανείς δεν μπορεί να βάλει το χέρι του στη φωτιά ότι όλα αυτά θα ισχύσουν στην πράξη, ιδιαίτερα από τη στιγμή που η διοικητική αβεβαιότητα φιγουράρει στην κορυφή των προβλημάτων του μπασκετικού Παναθηναϊκού. Εάν το μπάσκετ που θα παρουσιάσει ο Παναθηναϊκός δεν είναι ελκυστικό, δύσκολα ο κόσμος θα γεμίσει το ΟΑΚΑ, είτε αυτό ανήκει στην ομάδα, είτε όχι. Από την άλλη, όσο «καυτή» και να είναι η έδρα, τρίποντα βάζουν οι παίκτες στο παρκέ και όχι οι οπαδοί ή το γήπεδο! Οπότε η δημιουργία ομάδας με αρχή, μέση και τέλος είναι επιβεβλημένη για την επόμενη ημέρα, κάτι που δεν συνέβη φέτος.

Από την έναρξη της σεζόν που ολοκληρώθηκε χθες (17/6), ο Παναθηναϊκός είχε μία πρώτης τάξεως ευκαιρία να μπορέσει να χτίσει έναν κορμό παικτών που θα τον καταστούσαν πιο έτοιμο ενόψει της νέας σεζόν, ακόμα και αν αυτό του κόστιζε σε αποτελέσματα και κατ’ επέκταση στην κατάκτηση τίτλων. Από τη στιγμή που ο προϋπολογισμός ήταν πενιχρός για το μέγεθός του, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να προσελκύσει παίκτες πρώτης γραμμής, η κατεύθυνση αυτή ήταν μονόδρομος. Εντούτοις, φτάσαμε στο σήμερα όπου το μοναδικό συμπέρασμα που έχει βγει είναι πως από το «πράσινο» ρόστερ με εξαίρεση τους Παπαπέτρου, Παπαγιάννη και Νέντοβιτς (όταν είναι σε θέση να αγωνίζεται ο Σέρβος) και τους Νίκο Χουγκάζ και Λευτέρη Μαντζούκα, τους οποίους δεν είδαμε όσο χρειάζεται για να βγουν συμπεράσματα, οι υπόλοιποι παίκτες που πέρασαν από το ρόστερ δεν μπόρεσαν να ανταποκριθούν. Δηλαδή, δεν κερδήθηκε ούτε ένας νέος παίκτης. Για χτίσιμο κορμού δε, ούτε λόγος! Για παράδειγμα, σε μια χρονιά που το «τριφύλλι» έπρεπε να είχε δώσει χρόνο συμμετοχής στον Λευτέρη Μαντζούκα (που βρίσκονταν από την έναρξη της προετοιμασίας στο ρόστερ, σε σχέση με τον Χουγκάζ που ήρθε προς το τέλος) για να δείξει τι μπορεί να κάνει, ο 18χρονος φόργουορντ στην συντριπτική πλειοψηφία των αγωνιστικών λεπτών παρέμενε στον πάγκο, είτε υπό την καθοδήγηση του Δημήτρη Πρίφτη, είτε του Γιώργου Βόβορα. Ακόμα και όταν ο Ιωάννης Παπαπέτρου έμεινε εκτός για μεγάλο χρονικό διάστημα λόγω της εγχείρησης στο ιγμόρειο, ο χρόνος συμμετοχής του ταλαντούχου άσσου ήταν ελάχιστος, παρότι όταν κλήθηκε να αγωνιστεί τα μηνύματα που έστειλε ήταν θετικά. Φυσικά και η παρουσία του στο παρκέ συνοδεύτηκε από λάθη, είτε απειρίας, είτε απροσεξίας, αλλά ποιος δεν κάνει λάθη; Ακόμα ένα παράδειγμα είναι το άλυτο πρόβλημα στη θέση του βασικού πλέι μέικερ, που παραμένει στοιχειωμένη μετά από την αποχώρηση του Νικ Καλάθη. Πρώτα ήρθε ο Κέντρικ Πέρι για να ακολουθήσει ο Γιόγκι Φέρελ, που έδωσε τη θέση του στον Στέφαν Γιόβιτς, ο οποίος έκανε χώρο για τον Πέιτον Σίβα, που ετοιμάζεται να χαιρετήσει. Τέσσερις πλέι μέικερ σε μία σεζόν. Δουλειά έτσι δεν γίνεται!   

Ο Παναθηναϊκός δεν μπόρεσε να κερδίσει ούτε προπονητή στον οποίο θα βασίζονταν μελλοντικά, αφού το τριετές συμβόλαιο με τον Δημήτρη Πρίφτη διακόπηκε πολύ νωρίτερα και ο Γιώργος Βόβορας, όπως όλα δείχνουν, ήρθε για να φύγει. Μία ακόμα αλλαγή προπόνηση (και τεχνικού διευθυντή με την αντικατάσταση του Νίκου Παππά από τον Αργύρη Πεδουλάκη) μέσα στις πολλές που έχουν ακολουθήσει από το 2012 και έπειτα, που σαφώς δυσκολεύει την αγωνιστική σταθερότητα που ψάχνει εναγωνίως το «τριφύλλι».   

Από κει και πέρα η διοικητική τριανδρία των Παναγιώτη Τριαντόπουλου, Φραγκίσκου Αλβέρτη και Δημήτρη Διαμαντίδη, ενισχύθηκε με τον Βασίλη Παρθενόπουλο, όμως στο τέλος της σεζόν μόνο ο τελευταίος παρέμεινε στη θέση του. Η απομάκρυνση των δύο «μύθων» σόκαρε το κοινό και επιβεβαίωσε τις παλινωδίες και σε διοικητικό επίπεδο, ενώ με τον τρόπο που έγινε στην περίπτωση του «3D» σήκωσε συζήτηση. Ανοίγω παρένθεση. Είναι απολύτως φυσικό όλες οι συνεργασίες να αρχίζουν και να τελειώνουν κάποια στιγμή, αλλά όταν θες να γνωστοποιήσεις το τέλος του Δημήτρη Διαμαντίδη δεν στοιβάζεις το όνομά του σε μία ανακοίνωση 1.002 λέξεων. Μόνο και μόνο επειδή είναι ο Δημήτρης Διαμαντίδης. Επιπρόσθετα, όπως σωστά η πόρτα της ΚΑΕ είναι ανοιχτή για τον Φραγκίσκο Αλβέρτη και αυτό έγινε ξεκάθαρα σαφές από την αποχαιρετιστήρια ανακοίνωση προς τον Φράγκι, το ίδιο θα πρέπει να ισχύει και για τον Διαμαντίδη, τον άνθρωπο που πρόσφερε τα πάντα στο «τριφύλλι», όντας μάλιστα ο βασικός πυλώνας της δύσκολης μετά Ομπράντοβιτς εποχής! Κλείσιμο παρένθεσης.

Όλα τα παραπάνω έγιναν και πλέον δεν αλλάζουν και για να περάσω και στο ζουμί του κειμένου, το θέμα είναι να μην επαναληφθούν. Ο Παναθηναϊκός δεν έχει άλλο περιθώριο για να επαναλάβει μία ίδια χρονιά με αυτή που τέλειωσε και άμεσα θα πρέπει να ανασκουμπωθεί για να βάλει βάσεις επιστροφής προς την κανονικότητα, με πρώτο του μέλημα τον τρόπο λειτουργίας. Για να συμβεί κάτι τέτοιο θα πρέπει να δοθεί ξεκάθαρη λύση στο διοικητικό, καθώς είναι πλέον αποδεδειγμένο πως το μοντέλο έσοδα-έξοδα δεν λειτουργεί και κυρίως δεν συμφέρει κανένα. Ούτε τον Παναθηναϊκό που χάνει σε αγωνιστικό επίπεδο, αλλά ούτε και τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο που αν και απέχει από τα κοινά αναγκάστηκε να βάλει το χέρι στην τσέπη και να δώσει 3 εκατομμύρια ευρώ, όπως έγινε γνωστό μέσω της επίσημης ανακοίνωσης της 12^ης Απριλίου 2022. Συνεπώς ο μεγαλομέτοχος της ΚΑΕ Παναθηναϊκός είναι ο μόνος που μπορεί και πρέπει να δώσει τη λύση. Παίρνοντας λοιπόν ως δεδομένο ότι δεν επιθυμεί να συνεχίσει ο ίδιος στο «τιμόνι» της ΚΑΕ, πρέπει να βρει τον τρόπο οι μετοχές να πάνε σε νέο ιδιοκτήτη, όσο δύσκολο και αν είναι, ακόμα και αν οι όροι της άλλης πλευράς δεν τον καλύπτουν στο 100%.

Μόλις λυθεί το διοικητικό αυτόματα θα πάρουν το δρόμο τους και τα υπόλοιπα. Βασική αρχή για τη δημιουργία μίας καλής (και όχι απαραίτητα ακριβής) ομάδας είναι η σταθερή ισχυρή διοίκηση, που με τη σειρά της θα βρει τους κατάλληλους ανθρώπους για να υλοποιήσουν το πλάνο. Άλλωστε αυτό είναι κάτι που από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο στον Παναθηναϊκό το γνωρίζουν πολύ καλά, οπότε δεν έχουν παρά να το εφαρμόσουν, όσο πιο γρήγορα γίνεται.

ΥΓ. Οι αλλαγές που έρχονται στο ρόστερ του Παναθηναϊκού θα είναι μεγάλες. Η νέα ομάδα που θα χτιστεί θα ξεκινήσει σχεδόν από μηδενική βάση, οπότε η στήριξη των φιλάθλων αποκτά ακόμα πιο σημαντικό χαρακτήρα.      

Βασίλης Δ. Κασιμάτης

Βρείτε μας στο Facebook, στο Twitter και στο Instagram

Ο Βασίλης Κασιμάτης γράφει για τον ξεχωριστό, Λούκας Βιγιαφάνιες, τη χρησιμότητα των Φεντερίκο Μακέντα και Τάσου Χατζηγιοβάνη, ενώ ελπίζει η διοίκηση του Παναθηναϊκού να γνωρίζει ήδη τις απαντήσεις στις ερωτήσεις SOS που θα κληθεί να απαντήσει στο τέλος των Play Off.  

Ο Παναθηναϊκός κόντρα στον ΠΑΟΚ επέστρεψε στα επιτυχημένα αποτελέσματα μετά από ένα μήνα ανομβρίας που ακολούθησε τη νίκη επί του Ολυμπιακού στο ντέρμπι της Λεωφόρου. Μαζί με τα επιτυχημένα αποτελέσματα επέστρεψε και η τριάδα των Χατζηγιοβάνη, Μακέντα και Βιγιαφάνιες (είχαν παίξει μαζί ως τριάδα στην επίθεση στο εκτός έδρας ντέρμπι με την ΑΕΚ {1-2} στο ΟΑΚΑ στις 6 Δεκεμβρίου 2020), που «χρωμάτισε», όσο βέβαια είναι δυνατόν, την «γκρίζα» επί των ημερών του Λάζλο Μπόλονι, επιθετική λειτουργία της ομάδας.

Παίκτες οι οποίοι αν και λογίζονταν ως βασικοί και αναντικατάστατοι στην αρχή της σεζόν, με την έλευση του Μπόλονι έχασαν αυτό το «προνόμιο», παρά το γεγονός πως οι συμπαίκτες τους που χρησιμοποιήθηκαν, πέραν του αμυντικού πλάνου που εφαρμόζει ο Ρουμάνος δεν μπόρεσαν να προσφέρουν το κάτι παραπάνω, συνεχίζοντας τις επιθετικές εκλάμψεις που χαρακτηρίζουν τον τρόπο παιχνιδιού των «πρασίνων».

Σε αυτό λοιπόν το σημείο έρχονται να προστεθούν οι τρεις αυτοί παίκτες και ειδικότερα ο Βιγιαφάνιες. Είναι αδιαμφισβήτητο πως ο Αργεντινός είναι ο μοναδικός παίκτης από το τωρινό ρόστερ του Παναθηναϊκού που μπορεί να προσφέρει στην επίθεση το κάτι παραπάνω, το διαφορετικό ή αν θέλετε καλύτερα το απρόβλεπτο που θα βοηθήσει τους «πράσινους» να φτάσουν στο γκολ. Με την παρουσία του «Βίγια» στην ενδεκάδα, το ανύπαρκτο κάθετο παιχνίδι του Παναθηναϊκού μπορεί να αποκτήσει έστω και με τη μορφή guest κάποια υπόσταση, ενώ όταν ο Αργεντινός βρίσκεται στο αριστερό «φτερό» έχει και πάλι τη δυνατότητα να δημιουργήσει είτε με μία μεγάλη μεταβίβαση, είτε με κάποια προσωπική ενέργεια που θα φέρει ρήγμα στην αντίπαλη άμυνα, αυξάνοντας έτσι τις πιθανότητες παραβίασης της αντίπαλής εστίας.

Αν συνδυάσουμε τον αμυντικό προσανατολισμό του Παναθηναϊκού με τις ελάχιστες ευκαιρίες που δημιουργεί σε κάθε παιχνίδι το σύνολο του Μπόλονι, η παρουσία του Βιγιαφάνιες στην ενδεκάδα του Παναθηναϊκού κρίνεται έως και επιβεβλημένη, παρόλο το γεγονός πως ο Αργεντινός αμελεί πολλές φορές τα αμυντικά του καθήκοντα. Με κάθε παίκτη πάντα κάτι θα κερδίσεις και κάτι θα χάσεις, αλλά στην προκειμένη περίπτωση η επίθεση του Παναθηναϊκού δεν έχει την πολυτέλεια να χάνει την παρουσία του Βιγιαφάνιες.

Το ίδιο ισχύει μέσες άκρες και για τους Μακέντα και Χατζηγιοβάνη. Μπορεί ο Ιταλός να μην έχει καλύτερα τελειώματα από τον Καρλίτος, ωστόσο το πακέτο για τη θέση του σέντερ φορ και τον τρόπο που θέλει ο κεντρικός επιθετικός να λειτουργεί ο Μπόλονι (κράτημα μπάλας με πλάτη στην εστία και μοίρασμα δεξιά και αριστερά), ο Μακέντα το έχει και μπορεί να υπηρετήσει το ρόλο αυτό καλύτερα και από τον πιο μικροκαμωμένο Ισπανό, όσο και από τους μαχητικούς, ελπιδοφόρους αλλά ποδοσφαιρικά ακόμα άγουρους, Ιωαννίδη και Καμπετσή.

Για τον Χατζηγιοβάνη, ο Έλληνας εξτρέμ στα ματς που έχει χρησιμοποιηθεί έχει αποδείξει (τις περισσότερες φορές) πως μπορεί να αναστατώσει την άμυνα του αντιπάλου με μεγαλύτερη συχνότητα απ’ ότι οι Ενγκμπακοτό (αν και το δείγμα του Κονγκολέζου είναι μικρό) και Κανταλαπιέδρα, αλλά και από τον Καμπετσή που έχει χρησιμοποιηθεί ουκ ολίγες φορές στα άκρα της επίθεσης. Στα συν του Χατζηγιοβάνη προστίθεται και η συνεργασία του με τον Μακέντα για τρίτη συνεχόμενη αγωνιστική περίοδο, προδίδοντας έτσι μεγαλύτερη χημεία στην γραμμή κρούσης του Παναθηναϊκού.

Ως εκ τούτου, από τη στιγμή που ο Μπόλονι για να πάρει το αποτέλεσμα έχει επιλέξει να ρίξει όλο το βάρος στην αμυντική λειτουργία της ομάδας του και να στηριχτεί αποκλειστικά στο ταλέντο των παικτών του για να βρει κάποιο γκολ στην επίθεση, ας αυξήσει τις πιθανότητες παρατάσσοντας στη γραμμή πυρός εκείνους, που πέραν των ικανοτήτων τους θα προσθέσουν στην «πράσινη» ενδεκάδα φαντασία, ενέργεια και μεγαλύτερη ποιότητα. Αν μη τι άλλο ενόψει των Play Off κάθε επιπλέον στοιχείο θα μετρήσει.

Υποσημειώσεις για τους αναγνώστες

* Δέκα παιχνίδια έμειναν για το τέλος της σεζόν και φυσικά σε αυτά δεν περιμένουμε από τον Μπόλονι να αλλάξει το στυλ παιχνιδιού, ούτε να δούμε από τον Παναθηναϊκό να παίζει ποδόσφαιρο κυριαρχίας με κατοχή της μπάλας, παρά το γεγονός πως όσο πιο πολύ έχεις τη μπάλα στα πόδια σου τόσο πιο δύσκολα θα δεχτείς γκολ. Όσο άσχημο μπορεί να είναι στο μάτι αυτό το ποδόσφαιρο που παίζει ο Παναθηναϊκός, θα είναι εκείνο που είτε θα του δώσει το εισιτήριο για κάποια ευρωπαϊκή διοργάνωση, είτε θα του το στερήσει. Υπομονή δέκα ματς λοιπόν, ελπίζοντας να επικρατήσει το πρώτο σενάριο και ο Panathinaikos να επιστρέψει. Στη συνέχεια βλέπουμε, αλλά πάντα βάσει σχεδίου και εξηγούμαι ακριβώς παρακάτω.

* Ελπίζω η διοίκησή να μετριάσει επιτέλους τα λάθη της και να καταστρώνει ήδη το σχέδιό της για την επόμενη σεζόν, προκειμένου με το τέλος των Play Off να βάλει σε εφαρμογή το πλάνο που θα έχει επιλέξει. Ανεξάρτητα με τον αν θα βγει Ευρώπη ή όχι ο Παναθηναϊκός, οι «πράσινοι» την ερχόμενη σεζόν θα πρέπει και πάλι να πάρουν ένα από τα εισιτήρια για κάποια από τις  Ευρωπαϊκές διοργανώσεις, ενώ θα πρέπει επιτέλους να κάνουν πρωταθλητισμό, διεκδικώντας επί ίσοις όροις με τους άλλους διεκδικητές τους εγχώριους τίτλους, παίζοντας ως Παναθηναϊκός. Θα συνεχίσει με τον Μπόλονι ή όχι; Αν όχι, τι χαρακτηριστικά θέλουμε (σ.σ. ως Παναθηναϊκός, όχι εμείς οι δημοσιογράφοι) να έχει ο νέος προπονητής; Τι ποδόσφαιρο θα παίξει η ομάδα τη σεζόν 2021-2022; Τα κεφάλαια αυτά είναι στα SOS που λέγαμε και στο σχολείο και οι ιθύνοντες θα πρέπει να έχουν ήδη τις απαντήσεις σε αυτά.

* Η απόφαση για την παραμονή ή όχι του 68χρονου Ρουμάνου τεχνικού θα πρέπει να γίνει αποκλειστικά με ποδοσφαιρικά κριτήρια και όχι από την έκβαση που θα έχουν τα Play Off. Για παράδειγμα στο δικό μου το μυαλό δεν σημαίνει πως ενδεχόμενη έξοδος του Παναθηναϊκού στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις θα πρέπει αυτόματα να συνοδευτεί και με την παραμονή του Μπόλονι, ούτε βέβαια και το αντίθετο. Αυτοί που έχουν το μαχαίρι, έχουν και το καρπούζι. Ας αποφασίσουν λοιπόν τι είναι το καλύτερο για την ομάδα χωρίς εμπάθειες, όπως λανθασμένα, παράλογα και αντιποδοσφαιρικά συνέβη πέρυσι με την αποπομπή του Γιώργου Δώνη.

Βασίλης Δ. Κασιμάτης  

Βρείτε μας στο Facebook, στο Twitter και στο Instagram

Ο Βασίλης Κασιμάτης γράφει για το μακροχρόνιο «φλερτ» του Μάριο Χεζόνια με τον Παναθηναϊκό που εν τέλει μετουσιώθηκε σε «γάμο».

Ο Παναθηναϊκός προχώρησε στην ενεργοποίηση της μεταγραφικής «βόμβας» με την απόκτηση του Μάριο Χεζόνια, ενός παίκτη που στα 26 του χρόνια έρχεται για να αγωνιστεί στην ομάδα την οποία λατρεύει, παρά το γεγονός πως δεν μιλάμε για κάποιον Έλληνα αθλητή γεννημένο στα περίχωρα της Λεωφόρου Αλεξάνδρας, αλλά για έναν βέρο Κροάτη.

Ουκ ολίγες φορές μέσω αναρτήσεων στα Μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ο διεθνής φόργουορντ/γκαρντ έχει εκφράσει τον θαυμασμό του για το «τριφύλλι» και την ατμόσφαιρα που δημιουργούν οι οπαδοί του στο ΟΑΚΑ. Παράλληλα δεν έχει κρύψει το γεγονός πως ο Δημήτρης Διαμαντίδης αποτέλεσε για εκείνον το πρότυπο αθλητή που θαύμαζε και ήθελε να μοιάσει. Αξίζει να σημειωθεί πως και ο νυν τζένεραλ μάνατζερ του «τριφυλλιού» όταν ο Μάριο Χεζόνια έκανε τα πρώτα του βήματα στο μπασκετικό στερέωμα με τα χρώματα της Μπαρτσελόνα είχε μιλήσει με τα καλύτερα λόγια για τις ικανότητες του ύψους 2.03μ. άσσου, ο οποίος αποτελεί έναν από τους πιο ταλαντούχους παίκτες της γενιάς του.

Άλλωστε το ταλέντο του ήταν αυτό που τον έστειλε στο μαγικό κόσμο του ΝΒΑ, όπου αγωνίστηκε από τη σεζόν 2015-16 έως και τη σεζόν 2020-21, σε 330 παιχνίδια με Μάτζικ, Νικς, Μπλέιζερς και Γκριζλς, γεμίζοντας παράλληλα τον τραπεζικό του λογαριασμό με 22 εκατομμύρια δολάρια.

Ωστόσο ακόμα και την εποχή της μεγάλης λάμψης που προσδίδουν τα φώτα του κορυφαίου πρωταθλήματος μπάσκετ στον κόσμο, ο γεννημένος στο Ντουμπρόβνικ, Μάριο Χεζόνια συνέχισε να δείχνει τη λατρεία του για τον Παναθηναϊκό, αναφέροντας πολλές φορές πως κάποια στιγμή θα έρθει στην Αθήνα για να αγωνιστεί στην ομάδα της καρδιάς του και να φορέσει, να ιδρώσει και να τιμήσει την πολύ βαριά φανέλα με το «τριφύλλι» στο μέρος της καρδιάς.

Πλέον, αυτή η στιγμή ήρθε. Ο Χεζόνια έμεινε ελεύθερος από την ομάδα του Μέμφις, ο Παναθηναϊκός κινήθηκε αστραπιαία αλλά αθόρυβα και αφού ήρθε σε συμφωνία με τον παίκτη και την Μπαρτσελόνα που διατηρεί τα δικαιώματά του στην Ευρώπη, ολοκλήρωσε μία από τις πιο μεγάλες μεταγραφές στην ιστορία του, αλλά και σε αυτή του ευρωπαϊκού μπάσκετ.

Παράλληλα οι «πράσινοι» παρά το γεγονός πως βρίσκονται σε περίοδο λιτότητας, μέσω του προγράμματος «sponsor the player» κατάφεραν μέσω χορηγιών να βρουν τους απαιτούμενους οικονομικούς πόρους και να φέρουν τον 26χρονο σταρ στο ΟΑΚΑ, αρχικά έως το τέλος της τρέχουσας σεζόν, αλλά με επιλογής ανανέωσης για μία ακόμα περίοδο.

Όπως φαίνεται το ζευγάρι Παναθηναϊκός-Χεζόνια δεν ήταν μόνο… δίκαιο αλλά έγινε και πράξη, με το πολύχρονο φλερτ να μετουσιώνεται σε γάμο. Τώρα το μόνο που απομένει είναι να φανεί κατά ποσό αυτός ο γάμος μπορεί να κρατήσει στο χρόνο….

Καλώς όρισες στον Παναθηναϊκό, «Super» Μάριο… Χεζόνια.

Βασίλης Δ. Κασιμάτης

Βρείτε μας στο Facebook, στο Twitter και στο Instagram

Ο Βασίλης Κασιμάτης γράφει για το διαφορετικό περιεχόμενο των δηλώσεων των Σωτήρη Αλεξανδρόπουλου και Λάζλο Μπόλονι αναφορικά με το ντέρμπι στο «Γ. Καραϊσκάκης», κρατώντας παράλληλα χαμηλά τη μπάλα σε ότι αφορά τις αθλητικές εγκαταστάσεις στο Βοτανικό.

Πολλές φορές οι δηλώσεις ποδοσφαιριστών και προπονητών μετά το τέλος κάποιου αγώνα, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα που έχει επιτευχθεί προ ολίγων λεπτών, μπορούν να εξάγουν πολλά περισσότερα συμπεράσματα και από όσα έχουν βγει νωρίτερα κατά τη διάρκεια του ματς.

Και αν μετά το τέλος του ντέρμπι στο «Γ. Καραϊσκάκης» ο Λάζλο Μπόλονι, όσο πρόλαβε να μιλήσει χάρη στην παρουσία των «επιστημόνων» που εδρεύουν στο συγκεκριμένο γήπεδο, παρουσιάστηκε ανέτοιμος όπως και ο Παναθηναϊκός στο ματς, ο 19χρονος Σωτήρης Αλεξανδρόπουλος ήρθε για να μας υπενθυμίσει σε ποια ομάδα αγωνίζεται και πως θα πρέπει όλοι εντός των «πρασίνων» να ρυθμίσουν το μυαλό τους.       

Ο λαός λέει πως «από μικρό και από τρελό μαθαίνεις την αλήθεια» και παρόλο που ο αμυντικός μέσος του «τριφυλλιού», ο οποίος στις 26 του Νοέμβρη θα συμπληρώσει 19 χρόνια ζωής, δε θέλει να αντιμετωπίζεται ως μειράκιο όπως ο ίδιος δηλώνει, μιλώντας στην κάμερα της Nova την αλήθεια την είπε και μάλιστα όπως είναι ή όπως... θα πρέπει να είναι.

«Αυτό που μετράει είναι οι βαθμοί. Μας πονάει το 1-0, θέλαμε κάτι παραπάνω, σίγουρα κερδίσαμε νοοτροπία κι αυτοπεποίθηση. Δεν στεκόμαστε εκεί δεν είμαστε ευχαριστημένοι καθόλου ούτε με τον βαθμό της ισοπαλίας, ούτε με την ήττα, να σκύψουμε το κεφάλι και να κάνουμε αυτό το σερί που χρειαζόμαστε. Ο Ολυμπιακός είναι μια πάρα πολύ ποιοτική ομάδα, το σεβόμαστε, το γνωρίζουμε, αλλά βγάζουμε τα μάτια μας. Αυτό που μένει στο τέλος είναι το αποτέλεσμα, 1-0. 0-1 το προηγούμενο με τον Ατρόμητο, δεν έχουμε δικαιολογίες, πρέπει να κερδίσουμε και να παίξουμε το ποδόσφαιρο που ξέρουμε», ήταν τα λόγια του νεαρού χαφ.

Λίγο νωρίτερα ο 67χρονος τεχνικός του «τριφυλλιού» είχε αναφέρει: «Είμαι χαρούμενος με το δεύτερο ημίχρονο. Νομίζω ότι στο δεύτερο ημίχρονο δώσαμε τα πάντα. Αυτό είναι 1-0 αλλά με βάση αυτό μπορούμε να προχωρήσουμε. Αυτό που είδαμε στο δεύτερο ημίχρονο είναι ότι μας έλειψε η ευστοχία. Πρέπει να ομολογήσω ότι στο συγκεκριμένο αγώνα χάσαμε πολλές ευκαιρίες».

Θα μου πείτε πως ο καθένας μιλάει από διαφορετική θέση (άλλο προπονητής και άλλο ποδοσφαιριστής), ενώ υπάρχει και η διαφορά της ηλικίας που μπορεί να παίζει κάποιο ρόλο στον ψυχισμό των δύο ανδρών. Τα δέχομαι και τα δύο, παρόλο που ο Αλεξανδρόπουλος δε παρασύρεται καθόλου από την ορμή των 19 Νοεμβρίων που συμπληρώνει σε λίγες ημέρες. Όπως και να έχει, ένα είναι το αδιαπραγμάτευτο της όλης υπόθεσης. Αμφότεροι δουλεύουν για να έχουν τον Παναθηναϊκό πρωταγωνιστή και νικητή και να μην ικανοποιούνται με ένα καλό 45λεπτο, το οποίο μάλιστα δεν συνοδεύεται από τους τρεις βαθμούς της νίκης, κάτι που ξεκαθάρισε ο Αλεξανδρόπουλος όχι όμως και ο Μπόλονι.

Πραγματικά άστοχη η δήλωση του Ρουμάνου τεχνικού, όπως και η απόφασή του να δώσει φανέλα βασικού στον Χουάνκαρ σε θέση αριστερού χαφ. Για να περάσουμε και στα του αγώνα, από το πρώτο λεπτό ήταν εμφανές πως ο Μπόλονι φοβήθηκε πολύ το ματς και το πέρασε στην ομάδα, κάτι που δεν έκανε ο Μαρτίνς, παρά τις απουσίες που είχε να διαχειριστεί.  Στο δεύτερο ημίχρονο κατάλαβε το λάθος του, το διόρθωσε με την είσοδο του Σαβιέρ που έδωσε στον Παναθηναϊκό μεγαλύτερη ισορροπία, ενώ «ευνοήθηκε» και από την αναγκαστική αλλαγή του Σένκεφελντ που έφερε την είσοδο του Αλεξανδρόπουλου στα χαφ και την μετατόπιση του Κουρμπέλη στο κέντρο της άμυνας. Οι «πράσινοι» κυριάρχησαν στο δεύτερο μέρος, όμως είχαν ήδη πληρώσει το μάρμαρο της αγωνιστικής τους ανυπαρξίας στο πρώτο 45λεπτο, αλλά και της αστοχίας τους στο δεύτερο.

Μη γελιόμαστε η ευθύνη δε βαραίνει μόνο τον Μπόλονι, όμως ο Ρουμάνος είναι ο επικεφαλής και αυτός καλείται να λάβει δραστικά μέτρα για τη βελτίωση της ομάδας τόσο αγωνιστικά όσο και σε επίπεδο νοοτροπίας. Αν δεν το καταφέρει, τότε... αποχαιρέτα την Ευρώπη που χάνεις (χωρίς τιμωρία αυτή τη φορά) Παναθηναϊκέ. 

Βοτανικός

Υπέροχα τα νέα για τις αθλητικές εγκαταστάσεις στο Βοτανικό, αν όλα όσα ισχυρίζονται οι αρμόδιοι φορείς και οι «πράσινοι» ισχύσουν στην πράξη. Επειδή όμως έχουμε καεί στον χυλό και δε φυσάμε μόνο το γιαούρτι αλλά και το… παγωτό, ας περιμένουμε.

Το θέμα της χρηματοδότησης (που είναι και το μείζον) φαίνεται να είναι λυμένο, έτσι το επόμενο κρίσιμο βήμα στο οποίο μπορεί να μπλέξει το όλο ζήτημα (αν βέβαια η ΓΣ του Ερασιτέχνη εγκρίνει το όλο πρότζεκτ) είναι η προκήρυξη του δημόσιου διαγωνισμού και η ανακήρυξη αναδόχου που θα χτίσει τις εγκαταστάσεις. Στην Ελλάδα είμαστε και δεν είναι λίγες οι φορές που έχουμε δει μεγάλα έργα να σταματούν ή να μην ξεκινούν λόγω προσβολής των αποφάσεων των διαγωνισμών από τις εταιρείες που έχουν συμμετάσχει αλλά δεν έχουν επιλεχθεί για την αποπεράτωσή τους. Ας ελπίσουμε αυτή τη φορά όλα να πάνε καλά.

Υποσημειώσεις για τους αναγνώστες  

• Ο Γιάννης Αλαφούζος δήλωσε πως: «Αποτελεί τιμή για μένα που επί των ημερών μου στην ιδιοκτησία της ΠΑΕ, ικανοποιείται το απολύτως δίκαιο αίτημα του Παναθηναϊκού να αποκτήσει το δικό του γήπεδο». Ωστόσο δε μας είπε πόσο τιμητικό είναι για εκείνον το γεγονός πως μετά τα καλοκαιρινά του πεπραγμένα, η ομάδα σήμερα βρίσκεται στην 9^η θέση του βαθμολογικού πίνακα, έχοντας 9 βαθμούς σε 9 παιχνίδια.
• Προσπαθώ να φανταστώ όταν και αν (!) με το καλό καταφέρει να αγωνιστεί ο Αντονίτο, πόσο χειρότερος μπορεί να είναι από τον Φακούντο Σάντσες.
• Λάθος τοποθέτηση του Χατζηγιοβάνη στο διώξιμο που δεν κάνει και στη συνέχεια ο Παναθηναϊκός δέχεται το γκολ από τον Φορτούνη, λάθος όμως και η αλλαγή του από τον Μπόλονι. Ο Έλληνας εξτρέμ αν μη τι άλλο μέχρι την ώρα που αντικαταστάθηκε από τον Βιγιαφάνιες ήταν καλύτερος από τους Μακέντα και Καρλίτος που για μία ακόμα αγωνιστική κινήθηκαν σε ρηχά νερά.
• Αλεξανδρόπουλος και Ζαγαρίτης αν και με λίγα χιλιόμετρα στα πόδια τους γνωρίζουν πολύ καλά σε ποια ομάδα αγωνίζονται, δείγμα της καλής δουλειάς σε όλους τους τομείς που γίνεται στην Ακαδημία.  

Βασίλης Δ. Κασιμάτης

Βρείτε μας στο Facebook, στο Twitter και στο Instagram

Ο Βασίλης Κασιμάτης γράφει για το σήμα SOS που εκπέμπει το «τριφύλλι» στην 20^η επέτειο μίας εκ των πολλών μεγάλων ευρωπαϊκών στιγμών που έχει προσφέρει στους οπαδούς του ο Panathinaikos.

Είκοσι χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από τη σπουδαία νίκη του Παναθηναϊκού επί της Γιουβέντους στο Τσάμπιονς Λίγκ με 3-1, μία «αγγελική» νίκη του «τριφυλλιού» απέναντι στη «μεγάλη κυρία» του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, αφού ανήμερα των ταξιαρχών, οι «πράσινοι» πανηγύριζαν την πρόκριση έχοντας σκόρερ ενός εκ των τριών τερμάτων τον εορτάζων Άγγελο Μπασινά, τη στιγμή που στην άκρη του πάγκου βρίσκονταν ο Άγγελος Αναστασιάδης.

Γρήγορα προς τα μπροστά και συγκεκριμένα 20 χρόνια μετά, 8 Νοεμβρίου 2020 ο Παναθηναϊκός προσπαθεί να μαζέψει τα κομμάτια του μετά από μία ακόμα ήττα στο ελληνικό πρωτάθλημα από τον Ατρόμητο, έχοντας δυστυχώς αφήσει κατά πολύ πίσω του τις ημέρες δόξας του παρελθόντος, των ευρωπαϊκών επιτυχιών εκεί που αποδείκνυε αλλά και αύξανε το μέγεθός του. Στιγμές οι οποίες μπορεί να μην απέφεραν τίτλους στο «τριφύλλι, όπως πολύ αρέσκονται να χρησιμοποιούν ως μέτρο σύγκρισης για τη μεγαλοσύνη της ομάδας τους έναντι των άλλων, ωστόσο εκεί που παίζονταν το ποδόσφαιρο στα ίσια, οι «πράσινοι» απέδειχναν συνεχώς που ήταν η καλύτερη ελληνική ομάδα. Άλλωστε όπως καλά γνωρίζουμε άπαντες που ζήσαμε εκείνα τα χρόνια, η κατάκτηση του πρωταθλήματος, όπου θα έπρεπε να αποτελεί την πιστοποίηση της ανωτερότητας, ήταν κάτι το ουτοπικό αφού ακόμα και τα… σημαιάκια του κόρνερ κοιτούσαν προς μίας κατεύθυνση και το βασικό ζήτημα ήταν… δύο ομάδες να κερδίζουν και οι άλλες να πάνε να γ...θούν. Στην πορεία των ετών η μία χάθηκε, η άλλη συνεχίζει.

Και αν κάποιοι από τους εξωτερικούς «εχθρούς» του Παναθηναϊκού συντέλεσαν για να φτάσει το «τριφύλλι» σε αυτή την κατάσταση, υπήρξαν και υπάρχουν πολλοί εντός ομάδας που έβαλαν το «χεράκι» τους, δίνοντάς πρόσφορο έδαφος στους αντιπάλους και αυτό είναι που πονάει περισσότερο. Καλά οι εχθροί, αλλά και οι «φίλοι»; Μην περιμένετε από αυτή τη γωνιά να αρχίσει ο αναλυτικός καταμερισμός των ευθυνών και κυρίως όχι τώρα, καθότι σε τέτοιες συζητήσεις οι πρώτοι που διχάζονται είναι οπαδοί και αφενός από διχόνοια στον Παναθηναϊκό έχουμε χορτάσει, αφετέρου δεν είναι τέτοιος ο σκοπός αυτού του κειμένου. Οι ευθύνες είναι πολλές, για πολλούς και αυξάνονται αναλογικά. Ξεκινούν από τα χαμηλά «στρώματα» της ομάδας, φτάνοντας φυσικά έως την κορυφή, δηλαδή τις διοικήσεις που έχουν αναλάβει τα ηνία του μεγαλύτερου συλλόγου της Ελλάδας.  Ειδικά από τη πολυμετοχικότητα και μετά ο Παναθηναϊκός τορπιλίζονταν συνεχώς από τους ίδιους ανθρώπους που έβαζαν ή δεν έβαζαν τα λεφτά τους. Λέτε εσείς οι αντίπαλοι να άφηναν την ευκαιρία να πάει χαμένη;

Με συνοπτικές διαδικασίες η σμίκρυνση του Παναθηναϊκού επήλθε και όπως φαίνεται θα συνεχιστεί και τη φετινή χρονιά, αφού παρόλο το γεγονός πως υπάρχει δρόμος στο πρωτάθλημα, δε φαίνεται να υπάρχει τρόπος με τον οποίο το «τριφύλλι» θα καταφέρει να ρεφάρει το βαθμολογικό χάντικαπ για να πάρει μία θέση που οδηγεί στην Ευρώπη. Δυστυχώς αυτός είναι ο στόχος του Παναθηναϊκού και όχι η κατάκτηση όλων των τίτλων όπως θα έπρεπε να ήταν. Μία ακόμα χρονιά εκτός Ευρώπης η οποία αν επαληθευτεί, κάτι που φυσικά όλοι απεύχονται, ακολουθεί την τριετή τιμωρία αποκλεισμού που έχει επιβάλει η UEFA στους «πράσινους» λόγω της στάσης πληρωμών που είχε κηρύξει παρελθοντικά ο Γιάννης Αλαφούζος.

20 χρόνια μετά τη νίκη επί της Γιουβέντους ή για να το πούμε πιο σωστά, μίας από τις πολλές μεγάλες ευρωπαϊκές βραδιές που μας χάρισε ο Panathinaikos, το πρεστίζ του συλλόγου είναι λαβωμένο και συνεχίζει να δέχεται το ένα χτύπημα πίσω από το άλλο. Με απόλυτη ευθύνη της διοίκησης, οι λάθος χειρισμοί σε πρόσωπα και καταστάσεις ακολουθούνται πιστά σαν συνταγή γιατρού και είναι πλέον ξεκάθαρο πως η ομάδα εκπέμπει SOS. Ακόμα και να καταφέρει να σώσει τη χρονιά είναι ξεκάθαρο πως υπό την καθοδήγηση του Γιάννη Αλαφούζου το «τριφύλλι» πολύ δύσκολα θα καταφέρει να ανθίσει.  

Ως εκ τούτου μόνη λύση αποτελεί η αλλαγή διοίκησης και ο ερχομός ενός ιδιοκτήτη που θα καταφέρει να αναδιοργανώσει την ομάδα, να έχει όραμα για αυτή, αλλά προπάντων να θεωρεί την εμπλοκή του στον Παναθηναϊκό ευτύχημα και όχι… ατύχημα.

Υποσημείωση: Είναι πολύ τιμητικό για τον Λάζαρο Χριστοδουλόπουλο που δε θέλησε να πανηγυρίσει το γκολ που πέτυχε κατά του Παναθηναϊκού. Ιδιαίτερα από τη στιγμή που είναι ένας ποδοσφαιριστής ο οποίος αφενός δε δέθηκε με το «τριφύλλι» στα χρόνια που φόρεσε τη φανέλα, αφετέρου έχει αγωνιστεί και στις άλλες μεγάλες ομάδες της Ελλάδας.   

Ρεπορτάζ: Βασίλης Δ. Κασιμάτης

Βρείτε μας στο Facebook, στο Twitter και στο Instagram  

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ψυχικής Υγείας ο Βασίλης Κασιμάτης γράφει λίγα λόγια για τον ποδοσφαιρικό Παναθηναϊκό, ενώ σχολιάζει και την ήττα της ομάδας μπάσκετ στο ντέρμπι της 2^ης αγωνιστικής της Ευρωλίγκα.

Στην «πράσινη» επικαιρότητα βρίσκεται η ήττα του μπασκετικού Παναθηναϊκού από τον Ολυμπιακό για την Ευρωλίγκα με πλήθος αναλύσεων και απόψεων να έχουν κάνει την εμφάνισή τους. Μάλιστα σκόπευα να αφιερώσω αποκλειστικά αυτό το κείμενο στο χθεσινό ματς, μέχρι το σημείο που κάπου πήρε το μάτι μου πως η 10^η Οκτωβρίου αποτελεί την Παγκόσμια Ημέρα Ψυχικής Υγείας και αυτόματα μου ήρθε στο μυαλό ο ποδοσφαιρικός Παναθηναϊκός, αυτός που έχει βαλθεί να την στερήσει από τους εκατομμύρια φιλάθλους του.

Ιδιαίτερα αυτό το διάστημα της κλεισούρας, της διασποράς ειδήσεων φόβου με κρούσματα ανά τον κόσμο, των νεκρών από τον άγνωστο φονικό ιό και αόρατο εχθρό, αλλά και όλων των μέτρων που λαμβάνονται στον εργασιακό τομέα (η μάσκα κάποτε θα φύγει, η ελαστική εργασία, οι διευκολύνσεις στους εργοδότες για μειωμένες αποδοχές, απολύσεις κτλπ, θα μείνουν) με πρόσχημα όλα τα παραπάνω, δεν είναι λίγοι οι άνθρωποι που έχουν αποκομίσει τέτοια προβλήματα, σύμφωνα πάντα με τα επίσημα στοιχεία που δημοσιεύονται κατά καιρούς. Πόση πίεση και πόσο άγχος να αντέξει ένας ανθρώπινος οργανισμός; Ρητορικό το ερώτημα.

Ωστόσο για να μην ξεφεύγω, το θέμα μας εδώ δεν είναι η ακολουθία της πανδημίας του κορωνοϊού σε όλα τα επίπεδα της ζωή μας. Το θέμα είναι ο Παναθηναϊκός και σε πρώτη φάση τα κατορθώματα του ποδοσφαιρικού Παναθηναϊκού, αυτού που παίζει με τα νεύρα των φιλάθλων του, λειτουργώντας αψυχολόγητα σε όλα τα υψηλά του κλιμάκια, με αποτέλεσμα να βάζει τρικλοποδιές στον ίδιο του τον εαυτό αναφορικά με την επίτευξη των στόχων που έχει θέσει.

Ύστερα λοιπόν από δύο χρόνια δουλειάς κάτω από ένα συγκεκριμένο πλάνο (χωρίς να εξετάζουμε τα οικονομικά δεδομένα που το συνόδευαν), με συγκεκριμένο προπονητή και συγκεκριμένους ποδοσφαιριστές, το «τριφύλλι» στο «ξημέρωμα» της νέας σεζόν έχει καταφέρει σε τρεις αγωνιστικές να έχει έναν βαθμό και να φιγουράρει στη 12^η θέση του βαθμολογικού πίνακα. Έχει επίσης καταφέρει να ψάχνει για νέο τεχνικό διευθυντή, νέο προπονητή και επιπλέον παίκτες προκειμένου στο τέλος της σεζόν να καταλάβει μία θέση που οδηγεί στην Ευρώπη, έπειτα από την τριετή τιμωρία την οποία εξέτισε. Γιατί έγιναν όλα αυτά; Γιατί όλα τα υψηλόβαθμα στελέχη του Παναθηναϊκού λειτούργησαν χωρίς να σεβαστούν το ποδόσφαιρο και αυτό τους τιμώρησε, συμπαρασύροντας μοιραία και την ομάδα.

Φυσικά το «ψάρι βρωμάει από το κεφάλι». Ο Γιάννης Αλαφούζος παρά την αποδεδειγμένη εξέλιξη ομάδας και παικτών στην 2ετία του Γιώργου Δώνη (ακόμα και να μην ήταν στο βαθμό που περίμενε) συμπεριφέρθηκε εγωιστικά προχωρώντας στην απομάκρυνση του το περασμένο καλοκαίρι, λόγω… ασυμφωνίας χαρακτήρων. Βεβαίως το χέρι του σε αυτή την απόφαση έβαλε και ο τεχνικός διευθυντής, Τσάβι Ρόκα, ο οποίος ανέλαβε εξολοκλήρου τις τύχες της ομάδας. Ο Καταλανός προχώρησε σε πολυάριθμες αλλαγές στο έμψυχο δυναμικό, με τους περισσότερους παίκτες που ήρθαν σε πρώτη φάση (λογικά δεν θα υπάρχει δεύτερη φάση για τον Ρόκα), να παρουσιάζονται πολύ κατώτεροι από αυτούς που αντικατέστησαν.

Προσοχή (!), θυμίζω και πάλι πως όλα αυτά συνέβησαν σε μία ομάδα δουλεμένη, με κορμό παικτών έτοιμο, που θα ξεκινούσε τη νέα σεζόν με το πλεονέκτημα της συνοχής. Αυτό, παίρνει πολύ μεγαλύτερη αξία αν συνυπολογίσει κανείς πως μιλάμε για τη σεζόν του κορωνοϊού, όπου όλοι γνώριζαν πως η προετοιμασία θα ήταν κουτσουρεμένη, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει ο χρόνος που απαιτείται το καλοκαίρι για να χτιστεί μία νέα ομάδα.

Το τελευταίο ξεκάθαρα βαραίνει και τον Ντάνι Πογιάτος. Ο άπειρος Ισπανός τεχνικός έχοντας τις πλάτες του Ρόκα, πήρε την απόφαση να μη βασιστεί σε αυτό που βρήκε, παρά να ξεκινήσει από το μηδέν. Σεβαστή η απόφασή του από τη μία πλευρά, ωστόσο στις πρώτες (τουλάχιστον) αγωνιστικές ο Ισπανός θα μπορούσε να ακουμπήσει στον περσινό κορμό, που θα είχε περισσότερες πιθανότητες να πάρει το αποτέλεσμα λόγω ομοιογένειας και με την πάροδο του χρόνου, των αγωνιστικών και των προπονήσεων να προσαρμόσει τους νέους παίκτες που είχαν έρθει, αλλά και να περάσει τη δική του φιλοσοφία στους ήδη υπάρχοντες.

Ωμά να το δει κανείς το πράγμα, οι Σαβιέρ και Κανταλαπιέδρα δεν έχουν αποδείξει ότι είναι καλύτεροι των Χατζηγιοβάνη και Μπουζούκη που έπαιζαν πέρυσι στα άκρα. Ο Αγιούμπ δεν έχει αποδείξει ότι είναι καλύτερος των Μπουζούκη, Αλεξανδρόπουλου ακόμα και του Σερπέζη που είναι οι άλλες λύσεις στους εσωτερικούς μέσους. Ο Βέλεθ δεν έχει αποδείξει ότι είναι καλύτερος του Πούγγουρα, ούτε ο Καρλίτος ότι είναι πιο αποτελεσματικός από τον Μακέντα. Παράλληλα ο Πογιάτος βλέπει ότι το 4-3-3 δε βγαίνει στο γήπεδο παρόλα αυτά αλλάζει τα πρόσωπα και όχι το σύστημα.

Για να μη μακρηγορώ και για να για να περάσουμε και στο μπάσκετ, ο Παναθηναϊκός ΔΕΝ λειτούργησε και δεν λειτουργεί με γνώμονα τη λογική και τη λογική του ποδοσφαίρου, με αποτέλεσμα να βρεθεί στην ίδια αφετηρία που ήταν πριν από δύο χρόνια (δεν εννοώ βαθμολογικά), έχοντας μάλιστα ανεβάσει το μπάτζετ, με ότι και αν αυτό συνεπάγεται. Όταν αλλάξει ο τρόπος λειτουργίας του, τότε όλα θα γίνουν καλύτερα.

Το ποδόσφαιρο εκδικείται και θα εκδικείται πάντα όλους όσους δε σέβονται τη λογική του όσα χρήματα και να δαπανούν για μεταγραφές, μην το ξεχνάτε αυτό.

Λίγα λόγια για το μπάσκετ

Αναφορικά με το χθεσινό παιχνίδι κόντρα στον Ολυμπιακό για την Ευρωλίγκα τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Ο Ολυμπιακός φάνηκε πως ήταν πιο έτοιμος, με περισσότερες επιλογές λόγω και των απουσιών των «πρασίνων», διαθέτει πιο έμπειρους παίκτες σε τέτοια ματς απ΄ ότι το νεανικό και νέο ρόστερ του Παναθηναϊκού και κέρδισε δίκαια. Ο συγκεκριμένος όμως αγώνας για το «τριφύλλι» (όπως και για τον χθεσινό του αντίπαλο) ήταν ένας από τους πολλούς που έχουν μέσα στη σεζόν και ουσιαστικά δεν κρίνει τίποτα, παρά το γεγονός πως κανείς δεν αρέσκεται στο να ηττάται.

Το πρόβλημα στον άσσο για τους «πράσινους» είναι υπαρκτό. Ο Σαντ Ρος όσο και να βελτιωθεί τολμώ να πω πως δεν μπορεί να αντεπεξέλθει σε ρόλο πλέι μέικερ στην Ευρωλίγκα. Ως εκ τούτου, αν οι Μποχωρίδης, Καλαϊτζάκης και Τζάκσον σε πρώτο πλάνο και ο Σάικς (αν παραμείνει) σε δεύτερο, δεν καταφέρουν να βοηθήσουν (ο Μποχωρίδης τα κατάφερε στη Μόσχα κόντρα στη Χίμκι) τότε το πρόβλημα θα συνεχίσει και θα είναι μεγάλο. Οι 9 ασίστ στο χθεσινό ντέρμπι το αποτυπώνουν ξεκάθαρα.

Για το κακό ποσοστό στα τρίποντα, το μόνο που έχω να πω είναι πως αν βελτιωθεί η κατάσταση στον άσσο, τότε αυτόματα θα λυθεί και αυτό. Δεν έχει κακούς σουτέρ ο Παναθηναϊκός και είμαι πεπεισμένος πως αν τα σουτ προέρχονται από σωστά δομημένες επιθέσεις χωρίς να είναι τραβηγμένα από τα «μαλλιά», τότε θα βρουν στόχο.

Το τελευταίο που μου έκανε εντύπωση είναι η πίεση που βγάζουν (δεν ξέρω αν την αισθάνονται) οι Παπαπέτρου και Νέντοβιτς, όντας οι φετινοί στυλοβάτες ή ηγέτες αν προτιμάτε. Αμφότεροι σε πολλές περιπτώσεις προχωρούσαν σε βεβιασμένες ενέργειες έχοντας σκοπό να αποδείξουν πράγματα, όμως με αυτό τον τρόπο το μόνο που πετυχαίνουν είναι να μη βοηθούν την ομάδα. Πιστεύω πως ο Γιώργος Βόβορας θα τους το επισημάνει και μέσα από την ομαδική βελτίωση, την οποία και προσδοκώ, θα βρουν το καθαρό μυαλό που απαιτείται για να πάρουν τις σωστές αποφάσεις την ώρα που θα έχουν την μπάλα στα χέρια τους.  

Τέλος, πολλά πολλά μπράβο στον Λεωνίδα Κασελάκη. Το ταλέντο του δεν είναι αστείρευτο, όμως η εργατικότητα, το πάθος και η προσήλωση του σε κάθε παιχνίδι (ακόμα και στα φιλικά) είναι τεράστια. Αυτός είναι και ο λόγος που πιστεύω πως θα μπορούσε να πάρει περισσότερο χρόνο συμμετοχής.

Βρείτε μας στο Facebook, στο Twitter και στο Instagram

Βασίλης Δ. Κασιμάτης

Ο Βασίλης Κασιμάτης γράφει για την άψογη λειτουργία του Παναθηναϊκού οργανισμού παρά το μειωμένο μπάτζετ και την πρώτη δικαίωση αυτών που ανέλαβαν τις τύχες του «εξάστερου» το περασμένο καλοκαίρι.

Εξ’ αρχής θα συμφωνήσουμε πως το μπάτζετ παίζει πολύ σημαντικό ρόλο σε μία ομάδα, ωστόσο αυτό δε σημαίνει πως από μόνο του αρκεί, ειδικά σε περιπτώσεις συλλόγων που αγωνίζονται στο κορυφαίο επίπεδο. Αν και ο όσο το δυνατόν μεγαλύτερος προϋπολογισμός σου δίνει τη δυνατότητα να αγοράσεις ποιότητα αλλά και ποσότητα, αυτό που δε σου εγγυάται είναι το πνεύμα συλλογικότητας μεταξύ όλων όσων στελεχώνουν το σύλλογο, όπως και τη σοβαρότητα (πολλές φορές και την ικανότητα, δεν παίρνεις πάντα αυτό που πληρώνεις) που απαιτείται καθημερινά στην οργάνωση της ομάδας και στις προπονήσεις πίσω από τις κλειστές πόρτες, εκεί όπου δεν υπάρχουν κάμερες, φίλαθλοι, δημοσιογράφοι και κυρίως το κίνητρο ενός επίσημου αγώνα.

Μπαίνοντας λοιπόν στο βασικό θέμα του κειμένου, ο Παναθηναϊκός με την αποχώρηση του Δημήτρη Γιαννακόπουλου έχασε ένα μεγάλο μέρος της οικονομικής του δύναμης, με ότι και αν αυτό συνεπάγεται στο ρόστερ, ωστόσο αυτό δε σημαίνει πως έγινε σκορποχώρι και μία ομάδα χωρίς αρχή μέση και τέλος σε κάθε επίπεδο. Το χτίσιμο του νέου Παναθηναϊκού είναι πάνω σε σταθερή βάση, με ρόλους μοιρασμένους και στελέχη ικανά, που του επιτρέπουν να λειτουργήσει πολύ πιο επαγγελματικά απ’ ότι τα τελευταία χρόνια που τα χρήματα και οι ανέσεις ήταν περισσότερα.

Για να μη βγουν αυθαίρετα συμπεράσματα, να ξεκαθαρίσω πως δεν αναφέρομαι στους παίκτες, αλλά σε όλους όσους βρίσκεται δίπλα στους πρωταγωνιστές που πατούν το παρκέ. Οι Τριαντόπουλος, Αλβέρτης, Διαμαντίδης, Βόβορας, Καλαϊτζής, Παππάς αλλά και τα υπόλοιπα μέλη του τεχνικού τιμ (Γιαπλές, Χαραλαμπίδης, Σιούτης) έχουν πάντα φουλαρισμένο το ντεπόζιτο της σοβαρότητας, της εργατικότητας όπως και της ικανότητας. Ο καθένας στον τομέα του φυσικά. Αυτό είναι αρκετό όχι για να δημιουργήσει απαραίτητα μία ομάδα πρωταθλήτρια, αλλά μία ομάδα η οποία θα εργάζεται, θα μοχθεί στις προπονήσεις, θα εξελίσσεται και θα παρουσιάζεται στις υποχρεώσεις της όπως πρέπει, ακόμα και αν το αποτέλεσμα δεν είναι νικηφόρο. Άλλωστε αυτή είναι η υπόσχεση που δόθηκε από τους προαναφερόμενους εντός του καλοκαιριού και δε νομίζω να υπάρχει κάποιος που να μην τους πιστεύει.

Δεν είναι μυστικό άλλωστε πως η εμπιστοσύνη είναι το σημείο αναφοράς στη φετινή προσπάθεια του μπασκετικού Παναθηναϊκού οργανισμού. Από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο οπαδό, οργανωμένο και μη, η παρουσία των «μύθων» Διαμαντίδη, Αλβέρτη αλλά και του δουλευταρά Βόβορα αποτελεί το σήμα κατατεθέν πως η φανέλα με το «τριφύλλι» και τα έξι αστέρια θα τιμηθεί απ’ όλους με άπλετο ιδρώτα αγωνιστικής προσπάθειας. Από κει και πέρα, αν θα συνδυαστεί με τίτλους ή όχι είναι κάτι που όλοι εύχονται να συμβεί, ωστόσο μένει να φανεί.

Ό,τι και να γίνει η εικόνα του «τριφυλλιού» κόντρα στη Χίμκι αποτελεί μία πρώτη δικαίωση για αυτούς τους ανθρώπους που το καλοκαίρι ανέλαβαν να οδηγήσουν τον Παναθηναϊκό στη νέα δύσκολη εποχή των εσόδων-εξόδων και του μειωμένου μπάτζετ.       

Για να περάσουμε και στο αγωνιστικό, το πρώτο δείγμα του νέου Παναθηναϊκού ήταν νικηφόρο και θετικό, χωρίς το πρώτο να προϋποθέτει το δεύτερο. Ακόμα και να μην κέρδιζε στη Μόσχα το «τριφύλλι», το δείγμα θα χαρακτηρίζονταν και πάλι θετικό. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε πως έχουμε μία ομάδα που βρίσκεται σε στάδιο ανοικοδόμησης με πολλούς νέους συντελεστές που θέλει το χρόνο της. Ο πλουραλισμός που έβγαλε στη Ρωσία ο Παναθηναϊκός ήταν κατά τη γνώμη μου το σημαντικότερο στοιχείο. Όλοι οι παίκτες που χρησιμοποιήθηκαν πρόσφεραν από κάτι, ενώ υπήρχαν και εκείνοι που βγήκαν μπροστά όπως για παράδειγμα ο αρχηγός Ιωάννης Παπαπέτρου που τίμησε τη νέα του ιδιότητα, αλλά και ο πεισματάρης, Λευτέρης Μποχωρίδης που με τα 32 λεπτά συμμετοχής και την εξαιρετική εμφάνιση έδειξε πως οι «πράσινοι» έχουν μία εξαιρετική επιλογή για τη θέση του πλέι μέικερ. Εξίσου σημαντικό το καθαρό μυαλό που έδειξαν σε πολλές επιθέσεις οι παίκτες του Παναθηναϊκού εκμεταλλευόμενοι τα ατού τους. Ενδεικτικά θα πω τα 11 λεπτά που βρέθηκε ο Μπεν Μπέντιλ στο παρκέ, με τον Αφρικανό άσσο να σκοράρει ισάριθμους πόντους σε σετ επιθέσεις, έχοντας νωρίτερα απομονώσει τον αντίπαλό του, δείγμα του σωστού διαβάσματος και της εύρυθμης λειτουργίας.

Υπήρχαν και προβλήματα όπως για παράδειγμα τα πολλά λάθη του πρώτου ημιχρόνου και η νευρικότητα που υπήρξε στο σκοράρισμα με κακά ποσοστά σε δίποντα (23/45, 51.1 %) και τρίποντα (5/23, 21.7), αλλά θέλω να πιστεύω πως η δουλειά μέσα από τις προπονήσεις όπως και τα παιχνίδια της Basket League που έπονται θα συνδράμουν προς τη βελτίωση τους.

Η χρονιά μόλις ξεκίνησε και όπως σε κάθε σεζόν τίποτα δεν κερδήθηκε ή χάθηκε από τόσο νωρίς, πόσο μάλλον από το πρώτο ματς. Ωστόσο αν ο Παναθηναϊκός συνεχίσει να δουλεύει απερίσπαστος με αυτόν τον τρόπο, τότε το τέλος της σεζόν μόνο κερδισμένο μπορεί να τον βρει, ασχέτως των τίτλων που θα κατακτηθούν ή όχι.

Βρείτε μας στο Facebook, στο Twitter και στο Instagram 

Βασίλης Δ. Κασιμάτης  

Ο Βασίλης Κασιμάτης γράφει για τον βελτιωμένο Παναθηναϊκό αλλά και για το γήπεδο που θα δώσει τις απαντήσεις σε πολλά ερωτήματα που υπάρχουν στις τάξεις των «πρασίνων».

Δεν χωράει καμία αμφιβολία πως ο Παναθηναϊκός στο φιλικό κόντρα στον ΠΑΟΚ, παρά την ήττα, παρουσιάστηκε εμφανώς βελτιωμένος σε σχέση με τα προηγούμενα φιλικά παιχνίδια και μάλιστα έχοντας να αντιμετωπίσει μια πολύ καλύτερη ομάδα από τους προηγούμενους αντιπάλους του.

Διατηρώντας σχηματισμό 4-3-3, που όπως φαίνεται δύσκολα θα φύγει από το μυαλό του Ντάνι Πογιάτος και κατά τη διάρκεια της σεζόν, οι «πράσινοι» έδειξαν ανεβασμένοι κερδίζοντας μάλιστα και κάποιους παίκτες που στις πρώτες τους παρουσίες ήταν έξω από τα νερά τους. Πρώτο και μεγαλύτερο παράδειγμα ο Φακούντο Σάντσες. Ο Αργεντινός, μέχρι το τέλος του πρώτου ημιχρόνου στο χθεσινό παιχνίδι ήταν ξεκάθαρο πως δεν βοηθούσε τον Παναθηναϊκό όσο θα έπρεπε για ένα σύγχρονο πλάγιο μπακ. Όλα όμως άλλαξαν στο δεύτερο ημίχρονο όπου ο 30χρονος ακραίος αμυντικός έδειξε δείγμα των ικανοτήτων του με πολλά ανεβάσματα, με μεγαλύτερο μπρίο και ταχύτητα στο παιχνίδι του και φυσικά χωρίς να αμελήσει τα αμυντικά του καθήκοντα.

Βήμα μπροστά και για τον Καρλίτος που αν μη τι άλλο έδειξε ότι τεχνικά είναι άρτια καταρτισμένος (το κατέχει το τόπι που λέμε και λαϊκά) και σίγουρα θα δώσει μεγάλη βοήθεια στη γραμμή πυρός του «τριφυλλιού» είτε δημιουργώντας, είτε εκτελώντας. Στα αξιοσημείωτα του Ισπανού το γεγονός πως στα χαρτιά ξεκινάει ως έξω αριστερά στην επιθετική τριάδα του 4-3-3, όμως δεν είναι λίγες οι φορές (προφανώς με εντολή Πογιάτος) όπου έρχεται τόσο μέσα, που ουσιαστικά παίζει δίπλα στον Μακέντα.

Στους διακριθέντες και ο Γιασίν Αγιούμπ με πολύ τρέξιμο, πίεση και σωστές μεταβιβάσεις, στην πλειοψηφία τους. Στον αντίποδα ακίνδυνος (με ελάχιστες εκλάμψεις) ήταν ο Αντόνιο Σαβιέρ στο δεξί φτερό, με τον Πορτογάλο αριστεροπόδαρο εξτρέμ να δυσκολεύεται στο παιχνίδι του με ανάποδο πόδι.

Εκτός από τις ατομικές βελτιώσεις στην απόδοση κάποιων ποδοσφαιριστών, πρόοδος υπήρξε και στον τομέα της δημιουργίας. Οι «πράσινοι» παρότι δεν βρήκαν δίχτυα, έφτασαν πολλές φορές κοντά στο γκολ και άπαντες στο «πράσινο» στρατόπεδο ελπίζουν πως με τη δουλειά και την τριβή μέσα από τις καθημερινές προπονήσεις θα έρθουν και τα γκολ αρχής γενομένης από την έναρξη των επίσημων υποχρεώσεων σε μία εβδομάδα από σήμερα.

Ας μην ξεχνάμε άλλωστε πως είτε μας αρέσει είτε όχι, ο Παναθηναϊκός θέλει ακόμα χρόνο για να δείξει τις πραγματικές του δυνατότητες, τη στιγμή που εκκρεμούν και οι τελευταίες ενισχυτικές κινήσεις.

Ως τελικό συμπέρασμα… νωρίς είναι ακόμα για να βγουν τελεσίδικές αποφάσεις όμως σε πρώτη φάση φαίνεται πως ο χρόνος θα είναι σύμμαχος του Παναθηναϊκού και το «τριφύλλι» θα παρουσιάσει ένα καλύτερο και πιο ανταγωνιστικό πρόσωπο από πέρυσι. Φυσικά όταν μιλάμε για Παναθηναϊκό αυτό δεν αρκεί. Τώρα, πόσο πιο πάνω μπορεί να φτάσει η ομάδα; Αυτό θα μας το πει το γήπεδο.

Υποσημειώσεις για τους αναγνώστες

Ο ΠΑΟΚ δεν είχε σκοπό να κλειστεί πίσω και αυτό βοήθησε τον Παναθηναϊκό να εμφανιστεί καλύτερος δημιουργικά. Το ζητούμενο είναι οι «πράσινοι» να έχουν παρόμοιο και καλύτερο πρόσωπο, πάντα αναφορικά με τη δημιουργία των φάσεων, όταν θα αντιμετωπίσουν ομάδες που θα αγωνίζονται με 11 παίκτες πίσω από την μπάλα και κάθε διάδρομος θα είναι κλειστός.

Την εβδομάδα που μας πέρασε, μέρος των προπονήσεων στο Κορωπί αναλώθηκε στις στατικές φάσεις. Ένα πρώτο δείγμα της δουλειάς φάνηκε στο 74^ο λεπτό του αγώνα κόντρα στο «δικέφαλο» στην εξαιρετική κομπίνα με πρωταγωνιστές τους Αγιούμπ και Καρλίτος σε κερδισμένο φάουλ του «τριφυλλιού» περίπου από το κόρνερ. Ο Μαροκινός δε δοκίμασε το γέμισμα προς την εστία του Ρέι, αλλά επέλεξε την πάσα στον Καρλίτος που περίμενε έξω από η μεγάλη περιοχή, με την μπάλα να καταλήγει κόρνερ έπειτα από το πολλά υποσχόμενο σουτ του Ισπανού.

Έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον να δούμε τους παίκτες που θα αποτελέσουν το κεντρικό αμυντικό δίδυμο του «τριφυλλιού» στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος κόντρα στον Αστέρα Τρίπολης, αλλά και στη συνέχεια. Και αν ο Μπαρτ Σένκεφελντ θα είναι σίγουρα ένας από αυτούς, Αχιλλέας Πούγγουρας και Φραν Βέλεθ ερίζουν για την εναπομένουσα θέση. Θα επιλέξει ο Πογιάτος τον Βέλεθ, αλλάζοντας το κορυφαίο κεντρικό αμυντικό δίδυμο του περσινού πρωταθλήματος ή όχι;

Δεν είναι λίγοι αυτοί που πιστεύουν (και όχι άδικα) πως το πλάνο ανάδειξης Ελλήνων παικτών από την Ακαδημία, που ξεκίνησε ο Γιώργος Δώνης και το επιτελείο του πριν από δύο χρόνια, αν δεν έχει εγκαταλειφτεί, έχει τουλάχιστον περάσει σε δεύτερη μοίρα. Οι επίσημες υποχρεώσεις του Παναθηναϊκού ξεκινούν και το γήπεδο εκτός από τον «καθρέπτη» των αγωνιστικών ικανοτήτων του «τριφυλλιού» θα αποτελέσει το λυσάρι στο παραπάνω ερώτημα.

Βρείτε μας στο Facebook, στο Twitter και στο Instagram  

Βασίλης Δ. Κασιμάτης