Ο Βασίλης Κασιμάτης γράφει για τη νίκη «ανάσα» του Παναθηναϊκού που ευτυχώς ήρθε, αλλά και την ευκαιρία που υπάρχει για ένα καλό σερί.
«Η αναπνοή σε επίπεδο οργανισμού είναι ή διαδικασία με την οποία ένας οργανισμός προσλαμβάνει οξυγόνο και αποβάλλει διοξείδιο του άνθρακα. Η λειτουργία αυτή συντηρεί την κυτταρική αναπνοή, δηλαδή την διαδικασία που πραγματοποιείται στα κύτταρα του οργανισμού, για την παραγωγή ενέργειας. Εισπνοή ονομάζεται η είσοδος του αέρα στους πνεύμονες που στη συνέχεια φτάνει στις κυψελίδες και αποτελεί την πρώτη φάση της αναπνοής, ενώ κατά την εκπνοή ο αέρας βγαίνει έξω από το σώμα αφού οι κυψελίδες πάρουν το οξυγόνο που χρειάζονται και αποβάλλουν το διοξείδιο του άνθρακα».
Μετά λοιπόν από τον παραπάνω «μπακαλίστικο» ορισμό (με τη βοήθεια της Wikipedia) της ζωτικής για κάθε οργανισμό διαδικασίας της αναπνοής, ποιος μπορεί να μην παραδεχτεί πως η νίκη του Παναθηναϊκού επί του Πανιωνίου δεν αποτέλεσε κάτι παραπάνω από οξυγόνο για το «τριφύλλι», όπως τιτλοφορήθηκε από το greencorner.gr στο ρεπορτάζ του αγώνα;
Οι «πράσινοι» μετά το καταστροφικό-ντροπιαστικό ξεκίνημα, είχαν δείξει κάποια πρώτα δείγματα αντίδρασης στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό, ωστόσο αυτό που μετράει ειδικά όταν είσαι η μεγαλύτερη ομάδα της Ελλάδας είναι οι νίκες και αυτό έπρεπε να κάνει το «τριφύλλι» στο ματς της περασμένης Κυριακής. Κάτι που εν τέλει έκανε.
Δύσκολα ή εύκολα στην προκειμένη περίπτωση δεν έχει τόσο μεγάλη σημασία. Αφενός το σκορ είναι φτωχό, αφετέρου οι παίκτες του Δώνη είχαν τις ευκαιρίες να το μεγαλώσουν, όμως σε δύο περιπτώσεις τα δοκάρια δεν τους άφησαν. Όπως και να έχει η νίκη ήρθε μαζί με ένα βαθύ ξεφύσημα, διότι σε κάθε άλλη περίπτωση πέραν του «τρίποντου» οι «πράσινοι» θα είχαν κάνει ένα πολύ μεγάλο βήμα προς τα πίσω, το οποίο θα συνοδεύονταν από όλα τα παρελκόμενα που ακολουθούν τα ανεπιτυχή αποτελέσματα. Μάλιστα στην περίπτωση του Παναθηναϊκού η διόγκωση θα ήταν ακόμα μεγαλύτερη λόγω πρότερου μη έντιμου βίου και η ψυχολογία παικτών, προπονητικού τιμ, αλλά και των φιλάθλων θα έφτανε υπό του ναδίρ.
Πράγματι λοιπόν η νίκη επί του Πανιωνίου για τον Παναθηναϊκό είναι όντως «οξυγόνο», «ανάσα» και όλα αυτά τα κλισέ που λέμε εμείς οι δημοσιογράφοι, τα οποία ωστόσο πολλές φορές (όπως σε αυτή) αλλάζουν υπόσταση και ενσαρκώνονται στην απόλυτη αλήθεια.
Και τώρα η συνέχεια. Είχα αναφέρει και στην προηγούμενη επικοινωνία μας μετά το ντέρμπι με τον ΟΣΦΠ, πως ο Παναθηναϊκός μέχρι το ματς της 9ης αγωνιστικής κόντρα στον ΠΑΟΚ είχε τον Πανιώνιο (εκτός), την Ξάνθη (εντός), τον Ατρόμητο (εκτός) και την ΑΕΛ (εντός), και έπρεπε να πάρει και τους 12 βαθμούς. Το πρώτο «τσεκ» δίπλα από το όνομα του «Ιστορικού» μπήκε και τώρα ακολουθεί η επόμενη νίκη κόντρα στην Ξάνθη, στο γήπεδο της Ριζούπολης και όχι στο ΟΑΚΑ.
Για να προλάβω αυτούς που θα τρέξουν να κάνουν τη σύνδεση, το παιχνίδι κόντρα στους «ακρίτες» δε θα έχει καμία σχέση με το φιλικό πρόβα τζενεράλε που έδωσαν οι δύο ομάδες μεταξύ τους πριν από περίπου 1,5 μήνα και ο Παναθηναϊκός επικράτησε άνετα. Έχουμε ξαναπεί άλλωστε, άλλο φιλικό ακόμα και αν είναι κόντρα στην Ρεάλ Μαδρίτης και άλλο επίσημο ματς ακόμα και με πιο βατό αντίπαλό από την ομάδα του Ζιντάν.
Κλείνοντας δύο λόγια για κάποιους παίκτες. Ο Ζαχίντ δικαίωσε για πρώτη φορά τον Γιώργο Δώνη που τον έφερε στην ομάδα. Ο τεχνικός του Παναθηναϊκού του έδωσε ένα πιο ελεύθερο ρόλο και εκείνος απέδωσε. Ο Σένκεφελντ στο δεύτερο του παιχνίδι είχε εκ’ νέου πολύ καλή παρουσία. Ο Ολλανδός μέχρι στιγμής έχει δείξει πως μπορεί να βάλει δύσκολα στους αντίπαλους επιθετικούς, είτε αυτοί έχουν ως ατού τους τη δύναμη, είτε την ταχύτητα. Μέσα σε όλα ανεβάζει επίπεδο και τον επίσης πολύ καλό Πούγγουρα, αμφότεροι συνθέτοντας ένα αρκετά σταθερό δίδυμο το οποίο μένει να φανεί τη διάρκεια που θα έχει. Τέλος ο Περέα δε σκόραρε, όμως στο πρόσωπο του 19χρονου Κολομβιανού το «τριφύλλι» έχει βρει ένα παίκτη που κερδίζει σε πρέσινγκ, ενώ το συνεχές τρέξιμο που κάνει αναγκάζει την αντίπαλη άμυνα να είναι απασχολημένη μαζί του ακόμα και όταν δεν έχει τη μπάλα.
ΥΓ. Για την ξεφτίλα με τις αποσύρσεις των μηνύσεων από τους Γιάννη Αλαφούζο και Βασίλη Κωνσταντίνου τι να πω; Μιλάμε για δύο ανθρώπους που όχι μόνο δε σεβάστηκαν τους ρόλους τους στον Παναθηναϊκό, αλλά δε σεβάστηκαν ούτε τους ίδιους τους τους εαυτούς ως προσωπικότητες, δεχόμενοι να τους πετούν νερά και να τους χτυπούν με γροθιές. Κάτι που για παράδειγμα δεν έκανε ο Τζιμπρίλ Σισέ μετά το αλήστου μνήμης… «σε βίδωσα» όπως μάθαμε πως μεταφράζεται στο ελληνικά η αγγλική έκφραση I screw you.
Βρείτε μας στο Facebook, στο Twitter και στο Instagram
Βασίλης Δ. Κασιμάτης